رفتن فريدون به جنگ ضحاك
فريدون بخورشيد بر برد سر كمر تنگ بستش بكين پدر
برون رفت خرّم بخرداد روز بنيك اختر و فال گيتى فروز
سپاه انجمن شد بدرگاه او بابر اندر آمد سر گاه او
بپيلان گردون كش و گاوميش سپه را همى توشه بردند پيش
كيانوش و پر مايه بر دست شاه چو كهتر برادر ورا نيك خواه
همى رفت منزل بمنزل چو باد سرى پر ز كينه دلى پر ز داد
باروند رود اندر آورد روى چنانچون بود مرد ديهيم جوى
اگر پهلوانى ندانى زبان بتازى تو اروند را دجله خوان
دگر منزل آن شاه آزاد مرد لب دجله و شهر بغداد كرد
ای گریه در هلاکم هم عهد رنج و دردی
وی ناله در عذابم همراز اشک و آهی
«رهی معیری»
(نَ) [ ع. ] (اِ.) لقب پادشاهان حبشه.
(نُ جَ) [ ع. نجباء ] (ص.) جِ نجیب.
(نُ یا نَ) [ ع. ] (اِمص.)کامیابی، رستگاری.
(نَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- زمین بلند و وسیع.
۲- قسمتی از خاک عربستان.
(نَ دَ) [ ع. نجده ] (اِمص.) دلیری، شجاعت.
(نَ دَ یا دِ)
۱- (اِ.) سرود.
۲- (ص.) شجاع.
۳- یار، یاور.
۴- (اِمص.) یاری، یاوری.
(نَ جِ) [ ع. ] (ص.) ناپاک، پلید.
(نَ جِ) (ص نسب.) (اِ.) (عا.)
۱- مدفوع انسان.
۲- کنایه از: مشروبات الکلی.
(نَ جَ) (اِ.) نوعی سیخک برای راندن ستوران.
(~. زَ دَ) (مص م.) (کن.) کسی را به کاری واداشتن.
(نَ) [ ع. ] (اِ.) نسل، نژاد، فرزند. ج. انجال.
(نَ) [ ع. ] (اِ.) ستاره. ج. نجوم، انجم.
(~. ~.) [ ع. ] (ق مر.) قسط به قسط، قسطی.
(نَ مِ) [ ع. نجمه ] (اِ.)
۱- ستاره، اختر.
۲- نام گیاهی.
(نَ جَ) (ص.) نژند، اندوهگین.
(نَ) [ ع. نجوی ] (اِ.) آهسته حرف زدن، پچ پچ کردن.
(نَ) (ص فا.) (عا.) گوشه گیر، مردم گریز.
(نُ) [ ع. ] (اِ.) جِ نجم ؛ ستارگان.
(~.) [ ع. ] (مص ل.)۱ - ظاهر شدن، پدید آمدن.
۲- طلوع کردن ستاره.
۳- پدید آمدن فتنه.
۴- ظهور کردن بدمذهب.
۵- قسط قسط ادا کردن مالیات.
(نَ جَ) (اِ.) نوعی از تبرزین.
