رفتن فريدون به جنگ ضحاك
فريدون بخورشيد بر برد سر كمر تنگ بستش بكين پدر
برون رفت خرّم بخرداد روز بنيك اختر و فال گيتى فروز
سپاه انجمن شد بدرگاه او بابر اندر آمد سر گاه او
بپيلان گردون كش و گاوميش سپه را همى توشه بردند پيش
كيانوش و پر مايه بر دست شاه چو كهتر برادر ورا نيك خواه
همى رفت منزل بمنزل چو باد سرى پر ز كينه دلى پر ز داد
باروند رود اندر آورد روى چنانچون بود مرد ديهيم جوى
اگر پهلوانى ندانى زبان بتازى تو اروند را دجله خوان
دگر منزل آن شاه آزاد مرد لب دجله و شهر بغداد كرد
امروز مکش سر ز وفای من و اندیش
زان شب که من از غم به دعا دست برآرم
«حافظ»
(نَ) [ ع. ] (اِ.) تیر.
(نُ) [ ع. ]
۱- (اِ.) نجابت، بزرگی.
۲- فضل.
۳- آگاهی.
۴- تیزی خاطر، ذکاء.
۵- (ص.) صاحب نجابت، نجیب.
۶- خداوند فضل.
(نَ بَ رَ) [ معر. ] نک. نبهره.
(نَ بَ رَ) (اِ.)
۱- پول قلب.
۲- هرچیز قلب و ناسره.
۳- گدا، فقیر.
۴- پست و فرومایه.
(نَ وَ) [ ع. نبوه ]
۱- (مص ل.) نفرت کردن، دوری کردن.
۲- (اِمص.) نفرت، اعراض.
(نَ بُ وَّ) [ ع. نبوه ] (اِمص.) پیامبری، رسالت.
(نَ) (مص مر.) عدم، نیستی.
(نُ) [ ع. ] (مص ل.) بیرون آمدن آب از چاه و چشمه.
(نُ) [ ع. ] (مص ل.) تیزهوش بودن، استعداد قوی داشتن. ، استعداد خُلاق استثنائی و بسیار نیرومند.
(نَ بَ) [ ع. ] (ص نسب.) منسوب به نبی و پیغمبر.
(نَ) (اِ.) زهاب، جایی کنار چشمه یا رودخانه که آب باریکی از آن خارج می‌شود.
(نَ یّ) [ ع. ] (ص.) پیغامبر. ج. انبیاء، نبیون.
(نُ) (اِ.) قرآن مجید.
(نَ) [ معر. ] (اِ.) = نبید: شراب، شراب خرما یا کشمش. ج. انبذه.
(نَ رِ) [ په. ] (اِ.) فرزند فرزند.
(نَ سَ یا س) (اِ.) = نواسه. نواسی. نپسه. نپس. نبسه: فرزندزاده، پسرزاده.
(نَ) [ ع. ] (ص.)
۱- هوشیار و گرامی.
۲- نجیب، شریف.
(نَ نَ یا نِ) (اِ.) (عا.) فرزند پنجم که پس از نبیره قرار دارد.
(نَ) [ ع. ] (ص.) دانا و آگاه. ج. نبهاء.
(نُ) [ فر. ] (اِ.) = نوت:
۱- یادداشت.
۲- الفبای مخصوص موسیقی: دو، ر، می، فا، سل، لا، سی.
۳- (عا.) اسکناس.
