رفتن فريدون به جنگ ضحاك
فريدون بخورشيد بر برد سر كمر تنگ بستش بكين پدر
برون رفت خرّم بخرداد روز بنيك اختر و فال گيتى فروز
سپاه انجمن شد بدرگاه او بابر اندر آمد سر گاه او
بپيلان گردون كش و گاوميش سپه را همى توشه بردند پيش
كيانوش و پر مايه بر دست شاه چو كهتر برادر ورا نيك خواه
همى رفت منزل بمنزل چو باد سرى پر ز كينه دلى پر ز داد
باروند رود اندر آورد روى چنانچون بود مرد ديهيم جوى
اگر پهلوانى ندانى زبان بتازى تو اروند را دجله خوان
دگر منزل آن شاه آزاد مرد لب دجله و شهر بغداد كرد
شکر ایزد که میان من و او صلح افتاد
صوفیان رقص کنان ساغر شکرانه زدند
«حافظ»
(زَ) (اِمصغ. اِ.) شاش، بول.
(دَ) (مص ل.) شاشیدن، ادرار کردن.
(مَ س) [ ع. ] (اِ.) قمار.
(مُ یَ سَّ) [ ع. ] (اِمف.) آسان، آسان کرده شده.
(مَ سَ رِ) [ ع. میسره ] (اِ.) طرف چپ، سمت چپ لشکر.
(مِ) [ ع. ] (اِمف.) هرچیز آسان و سهل.
(نِ) [ فر. ] (اِ.)عضو یک هیئت مذهبی اعزامی به ویژه کسیکه برای تبلیغ مسیحیت به کشورهای دیگر می‌رود.
(اِ.) گوسفند ماده.
(شَ) (اِ.) پوست میش دباغی شده.
(ص نسب.)
۱- منسوب به میش.
۲- سبز روشن.
[ ع. ] (اِ.) وعده گاه، جای وعده. ج. مواعید.
(اِ.) [ په. ] ابر، سحاب.
[ ع. ] (اِ.)
۱- وقت، هنگام کار.
۲- محل احرام بستن حاجیان. ج. مواقیت.
[ ع. ] (اِ.)
۱- سیخ فلزی.
۲- یکی از ادوات ورزش باستانی که از چوب ساخته می‌شود.
(مِ) [ ع. ] (اِ ص.)
۱- خمیدن.
۲- برگردیدن.
۳- رغبت، آرزو.
(لَ) (اِمر.) میلهای است در موتور اتومبیل که ب ه روی دو محور حرکت می‌کند. دسته پیستون‌ها روی میل لنگ سوار است، خاصیت این ابزار آن است که حرکت پیستون‌ها رادر حالت‌های مختلف تنظیم می‌کند.
(ص نسب.) پارچه‌ای که دارای راه‌های عمودی است، راه راه.
(مِ یْ. کَ دَ) [ ع - فا. ] (مص ل.)
۱- رغبت کردن.
۲- خوردن و آشامیدن.
(کَ دَ) (مص م.) کور کردن.
(گِ رِ تَ)(مص ل.) ورزش باستانی کردن به وسیله میل، گرداندن میلهای چوبی سنگین به دور شانه.
