رفتن فريدون به جنگ ضحاك
فريدون بخورشيد بر برد سر كمر تنگ بستش بكين پدر
برون رفت خرّم بخرداد روز بنيك اختر و فال گيتى فروز
سپاه انجمن شد بدرگاه او بابر اندر آمد سر گاه او
بپيلان گردون كش و گاوميش سپه را همى توشه بردند پيش
كيانوش و پر مايه بر دست شاه چو كهتر برادر ورا نيك خواه
همى رفت منزل بمنزل چو باد سرى پر ز كينه دلى پر ز داد
باروند رود اندر آورد روى چنانچون بود مرد ديهيم جوى
اگر پهلوانى ندانى زبان بتازى تو اروند را دجله خوان
دگر منزل آن شاه آزاد مرد لب دجله و شهر بغداد كرد
دل گفت وصالش به دعا باز توان یافت
عمریست که عمرم همه در کار دعا رفت
«حافظ»
(مَ نُ) (اِ.) افیون، تریاک.
(مَ) [ ع. ] (اِ.) جِ مهوی.
۱- فضاهای بین دو کوه و مانند آن.
۲- شکاف‌ها.
(مَ هَ بّ) [ ع. ] (اِ.) محل وزیدن باد. ج. مهاب.
(مَ بِ یا بَ) [ ع. ] (اِ.) جای فرود آمدن. ج. مهابط.
(مَ بَ یا بِ) [ ع. ] (اِ.) زهدان، رحم زن.
(مَ) (اِ.) پرتو ماه، روشنی ماه، تابش نور ماه.
(مَ) (اِمر.)
۱- ایوان جلوی عمارت.
۲- نوعی لامپ که نورش به رنگ مهتاب است.
(مُ تَ) [ ع. ] (اِفا.) راه راست یافته.
(مِ تَ) (ص تف.)
۱- بزرگ، رییس، سرور.
۲- (اِ.) خدمتکار ستور. ج. مهتران.
(مُ تَ مّ) [ ع. ] (اِفا.)
۱- غم خوار، اندوه مند.
۲- توجه کننده به کاری.
(مَ) [ ع. ] (ص.)
۱- پرده دریده.
۲- مرده، فوت شده، درگذشته.
(مَ جَ) [ ع. ] (اِ.) خوابگاه.
(مِ جَ) [ ع. ] (ص.)
۱- غافل.
۲- احمق، گول.
(مُ جِ) [ ع. ] (ص.) آن که گرسنگی را تسکین دهد.
(مُ جَ یا جِ) [ ع. مهجه ] (اِ.) روح، روان.
(مَ جُ وّ) [ ع. ] (اِمف.) هجو کرده شده.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) دور افتاده، جدا افتاده.
(~.) (حامص.) جدایی، دوری.
(مَ) [ ع. ] (اِ.) گهواره، بستر.
(مَ دُ) (اِ.)
۱- پرنده‌ای است صاحب مخلب و دم او ابلق می‌باشد و او را پر تیر سازند.
۲- کبوتری که تمام پرش سیاه و دمش سفید باشد.
