رفتن فريدون به جنگ ضحاك
فريدون بخورشيد بر برد سر كمر تنگ بستش بكين پدر
برون رفت خرّم بخرداد روز بنيك اختر و فال گيتى فروز
سپاه انجمن شد بدرگاه او بابر اندر آمد سر گاه او
بپيلان گردون كش و گاوميش سپه را همى توشه بردند پيش
كيانوش و پر مايه بر دست شاه چو كهتر برادر ورا نيك خواه
همى رفت منزل بمنزل چو باد سرى پر ز كينه دلى پر ز داد
باروند رود اندر آورد روى چنانچون بود مرد ديهيم جوى
اگر پهلوانى ندانى زبان بتازى تو اروند را دجله خوان
دگر منزل آن شاه آزاد مرد لب دجله و شهر بغداد كرد
هرکه چون من به کفرش ایمانست
از همه خلق او مسلمانست
«انوری»
(~.) [ ع - فا. ] (اِمر.) رییس منجمان.
(مُ جَ مِ) [ ع. ] (اِفا.) فسرده، یخ بسته، یخ زده.
(مَ جَ) [ معر. ] (اِ.) آلتی که در جنگ‌های قدیم برای پرتاب کردن سنگ یا گلوله‌های آتش مورد استفاده قرار می‌گرفت. ج. مناجیق.
(مَ جَ) (اِ.) نک منجنیق.
(مَ یا مُ) (اِ.)
۱- گوی‌های ریز شیشه‌ای که به لباس‌های زنانه می‌دوزند.
۲- ماهچه عَلَم، آنچه که بر سر علم و رایت نصب کنند.
۳- چتر، سایبان.
(مَ جَ) (اِ.) نوعی شعبده که عبارت است از بیرون جهانیدن پاره‌های آهن و سنگ ریزه از کاسه آب یا قلم از دوات.
(مُ جا) [ ع. ] (اِ.) پناه، جای نجات.
(مُ) [ ع. ] (اِفا.) نجات دهنده، رهایی - دهنده.
(مِ حَ) [ ع. منحه ] (اِ.) بخشش، عطا.
(مُ حَ دِ) [ ع. ] (اِفا.) فرودآینده.
(مُ حَ رِ) [ ع. ] (اِفا.) کج شده، به راه کج رونده.
(مُ حَ س) [ ع. ] (اِفا.) بریده شونده.
(مُ حَ ص) [ ع. ] (اِمف.) انحصار یافته، محدود و محصور شده.
(مُ حَ طّ) [ ع. ]
۱- (ص.) انحطاط یابنده، پست شونده.
۲- (ص.) پست، پایین.
(مُ حَ لّ) [ ع. ] (ص.)
۱- حل شده.
۲- در فارسی برچیده شده، نیست شده.
(مُ حَ) [ ع. ] (اِفا.) کج، خمیده. ؛خط ~ خطی است که نه راست باشد نه شکسته.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) تراشیده شده، نجاری شده.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) گلو بریده، نحر کرده شده.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) شوم، بدیمن.
(مَ) [ ع. ] (اِ مف.) سخن یا شعری که از دیگری باشد و به خود نسبت دهند.
