رفتن فريدون به جنگ ضحاك
فريدون بخورشيد بر برد سر كمر تنگ بستش بكين پدر
برون رفت خرّم بخرداد روز بنيك اختر و فال گيتى فروز
سپاه انجمن شد بدرگاه او بابر اندر آمد سر گاه او
بپيلان گردون كش و گاوميش سپه را همى توشه بردند پيش
كيانوش و پر مايه بر دست شاه چو كهتر برادر ورا نيك خواه
همى رفت منزل بمنزل چو باد سرى پر ز كينه دلى پر ز داد
باروند رود اندر آورد روى چنانچون بود مرد ديهيم جوى
اگر پهلوانى ندانى زبان بتازى تو اروند را دجله خوان
دگر منزل آن شاه آزاد مرد لب دجله و شهر بغداد كرد
ای مه صاحب قران از بنده حافظ یاد کن
تا دعای دولت آن حسن روزافزون کنم
«حافظ»
(مُ قَ وِّ) [ ع - فا. ] (حامص.)
۱- راست کنندگی، قایم کنندگی.
۲- قیمت کنندگی، ارزیابی.
۳- تقویم نویسی.
(مُ قَ وّ) [ ع. ] (اِفا.) قوت دهنده، نیرودهنده.
(مُ قَ یِّ) [ ع. ] (اِفا.) قی آورنده.
(مِ) [ ع. ] (اِ.)
۱- اندازه.
۲- آلت سنجش. ج. مقاییس.
(مُ قَ یَّ) [ ع. ] (اِمف.) بند شده، در قید و بند، بسته.
(مُ قَ یَّ) (اِمف. ص.) قیراندود.
(مَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- خوابگاه.
۲- قبر، گور.
(~.) [ ع. ]
۱- (مص م.) گفتن.
۲- (اِمص.) گفتار.
(مُ) [ ع. ] (اِفا.) اقامت گزیده.
(مُ) (اِ.)
۱- نوعی از امرود بزرگ بی مزه.
۲- می وشراب انگوری.
(مُ) (اِ.)
۱- گردن.
۲- کوهان گاو نر.
(مَ لَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- گروه مردم.
۲- اشراف قوم. ؛ ~ عام آشکارا، در حضور مردم. ؛ ~اعلی عالم بالا، جهان فرشتگان.
(مُ لْ لا) (اِ.)
۱- آخوند، باسواد.
۲- روحانی.
۳- مکتب دار، معلم. ؛ ~خور (کن.) چیزی که مورد سوءاستفاده کسی یا جمعی شود. ؛ ~ نصرالدین شخصیتی داستانی دارای رف تاری خنده دار و اغلب طنزآمیز.
(مَ ئِ) [ ع. ] (اِ.) جِ مَلَک ؛ فرشتگان.
(مَ ئِ کِ) [ ع. ] (اِ.) نک ملائک.
(مُ لْ لا) [ ع - تر. ] (اِمر.) معلم مکتب دختران.
(مَ بِ) [ ع. ] (اِ.) جِ ملبس ؛ پوشاک‌ها و لباس‌ها.
(مُ بِ سَ) [ ع. ملابسه ] (مص م.) درهم آمیختن امور و مشتبه ساختن.
(مَ) (اِ.) [ ع. ] قسمت بالای جمجمه که در دوران نوزادی نرم است.
(مَ لّ) [ ع. ] (ص.) کشتی بان، ناخدا. ج. ملاحان.
