رفتن فريدون به جنگ ضحاك
فريدون بخورشيد بر برد سر كمر تنگ بستش بكين پدر
برون رفت خرّم بخرداد روز بنيك اختر و فال گيتى فروز
سپاه انجمن شد بدرگاه او بابر اندر آمد سر گاه او
بپيلان گردون كش و گاوميش سپه را همى توشه بردند پيش
كيانوش و پر مايه بر دست شاه چو كهتر برادر ورا نيك خواه
همى رفت منزل بمنزل چو باد سرى پر ز كينه دلى پر ز داد
باروند رود اندر آورد روى چنانچون بود مرد ديهيم جوى
اگر پهلوانى ندانى زبان بتازى تو اروند را دجله خوان
دگر منزل آن شاه آزاد مرد لب دجله و شهر بغداد كرد
جز صراحی و کتابم نبود یار و ندیم
تا حریفان دغا را به جهان کم بینم
«حافظ»
(مُ قَ لِّ) [ ع. ] (اِفا.) تقلیدکننده.
(مُ لِ) [ ع. مقله ] (اِ.) سیاهی چشم. ج. مقل.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) برگردانیده شده، وارونه شده.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) از بیخ برکنده شده.
(مُ مِ) [ ع. ] (ص.) مهتابی، شب مهتابی.
(مِ نَ) [ ع. ] (اِ.) جماعتی سوار که به طمع غارت همراه لشکر شوند. ج. مقانب.
(مُ نِ) [ ع. ] (اِفا. ص.) صیدکننده، صیاد.
(مُ قَ طَ) [ ع. ] (اِمف. ص.)
۱- کامل شده.
۲- تمام بنا شده.
۳- طاق زده شده. مقنع (مُ نِ) [ ع. ] (اِفا.) قانع کننده.
(مُ قَ نَّ) [ ع. ] (اِمف.)
۱- کسی که سر و صورت خودرا پوشانیده.
۲- مردی که کلاه خود بر سر نهاده.
(مِ یا مَ نَ عَ) [ ع. مقنعه ] (اِ.) روسری.
(مُ قَ نِّ) [ ع. ] (اِفا.) قانونگزار.
(مُ قَ نّ) [ ع. ] (اِفا.) چاه کن.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) شکست خورده، غلبه شده.
(مُ قَ وّ) [ ع. ] (اِ.) نوعی کاغذ ضخیم که از آن برای ساختن جلد کتاب یا چیزهای دیگر استفاده می‌کنند.
(مِ) [ ع. ] (ص.) نیکو سخن، خوش بیان.
(مِ وَ) [ ع. ] (اِ.) افسار، مهار. ج. مقاود.
(مُ قَ وَّ) [ ع. ] (اِمف.) خمیده، قوس دار.
(مَ) [ ع. ]
۱- (اِمف.) گفته شده.
۲- (اِ.) گفتار.
۳- محمول.
(مَ لِ) [ ع. مقوله ] (اِمف.) گفتار. ج. مقولات.
(مُ قَ وِّ) [ ع. ] (اِفا.)
۱- آن که کجی چیزی را راست کند.
۲- ارزیاب، قیمت کننده.
