رفتن فريدون به جنگ ضحاك
فريدون بخورشيد بر برد سر كمر تنگ بستش بكين پدر
برون رفت خرّم بخرداد روز بنيك اختر و فال گيتى فروز
سپاه انجمن شد بدرگاه او بابر اندر آمد سر گاه او
بپيلان گردون كش و گاوميش سپه را همى توشه بردند پيش
كيانوش و پر مايه بر دست شاه چو كهتر برادر ورا نيك خواه
همى رفت منزل بمنزل چو باد سرى پر ز كينه دلى پر ز داد
باروند رود اندر آورد روى چنانچون بود مرد ديهيم جوى
اگر پهلوانى ندانى زبان بتازى تو اروند را دجله خوان
دگر منزل آن شاه آزاد مرد لب دجله و شهر بغداد كرد
چو گل گر خرده‌ای داری خدا را صرف عشرت کن
که قارون را غلط‌ها داد سودای زراندوزی
«حافظ»
(مُ) [ ع. ] (اِفا.) یاریگر، یاری کننده.
(مَ) [ ع. ] (ص.) پاک، صاف، جاری.
(مُ عَ یَّ) [ ع. ]
۱- (اِمف.) مشخص گردیده، تعیین شده.
۲- (ص.) معلوم، مقرر.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) عیب دار، ناقص.
(مَ یا مُ) [ اَوِس. ] (اِ.) پیشوای مذهبی زرتشتیان.
(مَ) [ په. ]
۱- (ص.) عمیق، ژرف.
۲- (اِ.) گودال.
(مُ دَ یا دِ رَ) [ ع. مغادره ] (مص م.) ترک کردن، باقی گذاشتن، به جا گذاشتن.
(مَ) [ ع. ] (اِ.) مغاره، غار، شکاف وسیع و عمیق در کوه.
(مُ) (اِ.) نوعی ابزار که از آن در منبت و کنده کاری روی چوب استفاده می‌کنند.
(مُ رِ) [ ع. مغاره ] (اِ.) نک مغار.
(مُ زَ لَ یا زِ لِ) [ ع. مغازله ]
۱- (مص ل.) عشق بازی کردن، معاشقه کردن.
۲- (اِمص.) عشقبازی، گفتگوی عاشقانه.
(مَ زِ) [ فر. ] (اِ.) دکان، انبار.
(مَ) [ ع. ] (اِ.) جِ مغزی '؛ جنگ‌ها، حرب‌ها.
(مَ) [ ع. ] (اِ.) جای فرو رفتن در آب.
(مُ فَ صَ) [ ع. مغافصه ] (مص م.) ناگاه حمله بردن.
(مُ) [ ع. مغالاه ] (مص ل.)
۱- گران - فروشی کردن.
۲- از حد در گذشتن.
(مُ لَ بَ یا لِ بِ) [ ع. مغالبه ] (مصل.) بر یکدیگر چیره شدن.
(مُ لِ طِ) [ ع. مغالطه ] (مص ل.) یکدیگر را به غلط انداختن.
(مَ) [ ع. ] (اِ.) جِ معنی.
۱- منازل.
۲- چاره‌ها.
(~.) [ ع. ] (اِ.) جِ مغینه ؛ زنان سرود - گوی.
