رفتن فريدون به جنگ ضحاك
فريدون بخورشيد بر برد سر كمر تنگ بستش بكين پدر
برون رفت خرّم بخرداد روز بنيك اختر و فال گيتى فروز
سپاه انجمن شد بدرگاه او بابر اندر آمد سر گاه او
بپيلان گردون كش و گاوميش سپه را همى توشه بردند پيش
كيانوش و پر مايه بر دست شاه چو كهتر برادر ورا نيك خواه
همى رفت منزل بمنزل چو باد سرى پر ز كينه دلى پر ز داد
باروند رود اندر آورد روى چنانچون بود مرد ديهيم جوى
اگر پهلوانى ندانى زبان بتازى تو اروند را دجله خوان
دگر منزل آن شاه آزاد مرد لب دجله و شهر بغداد كرد
بر جگر داغی ز عشق لاله رویی یافتم
در سرای دل بهشت آرزویی یافتم
«رهی معیری»
(مَ هَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- محل بازگشت.
۲- محضر مردمان. ج. معاهد.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.)
۱- عهد کرده شده.
۲- شناخته شده، معروف.
(مُ وَ) [ ع. ] (اِمف.) خمیده، کج.
(مُ عَ وَّ) [ ع. ] (اِمف.) عادت داده شده.
(مُ عَ وِّ) [ ع. ] (اِفا.) آنکه تعویذ با خود دارد.
(مُ عَ وَّ) [ ع. ] (اِمف.) درنگ شده، به تأخیر افتاده.
(مُ عَ وَّ) [ ع. ] (اِمف.) محل اعتماد.
(مَ نَ) [ ع. معونه ] (مص م.) کمک کردن، یاری کردن.
(مُ عَ کَّ) [ ع. ] (ص.) بزرگ شکم، کسی که شکمش از فربهی چین و چروک دارد.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) نگون سار، سرنگون، برعکس، وارونه.
(مِ عا) [ ع. ] (اِ.) روده ؛ ج. امعاء.
(~.) [ ع. ] (اِ.) جوی آب، آبراهه.
(مِ) [ ع. ] (اِ.) مقیاس و آلت سنجش، سنگ محک و ترازو برای سنجش زر. ج. معاییر.
(مَ) [ ع. ] (ص.) دارای عیب، عیب ناک، معیوب.
(مَ یَّ) [ ع. معیه ] (مص جع.) همراهی، مشارکت.
(مُ) [ ع. ] (اِفا.)
۱- آن که کاری را تکرار کند.
۲- معملی که درسی را برای شاگردانش اعادهکند، مقرر، دانشیار.
(مُ عَ یِّ) [ ع. ] (اِفا.) عیارگر، کسی که عیار زر و سیم را معین می‌کند.
(مُ عَ یَّ) [ ع. ] (اِمف.) عیار گرفته شده، سنجیده شده.
(مَ شَ) [ ع. معیشه ] (اِمص.) آنچه که به وسیله آن زندگانی کنند.
(مُ) [ ع. ] (اِفا.) عیالمند، عیال وار.
