یارم چو قدحْ به دست گیرد
بازارِ بُتانْ شکست گیرد
هر کس که بدیدْ چشم او گفت
کو محتسبی که مست گیرد؟
در بحرْ فِتاده‌ام چو ماهی
تا یار مرا به شَست گیرد
در پاشْ فِتاده‌ام به زاری
آیا بُوَد آن که دست گیرد؟
خُرَّم دلِ آن که همچو حافظ
جامی ز مِیِ اَلَست گیرد
به سودای محالم ساغر می خنده خواهد زد
اگر پیمانهٔ عیشی در این ماتم‌سرا خواهم
«رهی معیری»
(~. کَ دَ) (مص م.) شرح و تفسیر کردن.
(~. گَ)(ص فا.)شرح دهنده، مخبر، خبرنگار.
(گُ رِ) (اِمص.) نک گزارش.
(~.) (اِ.) مسند، عبارتی که آگاهی نسبت به مسندالیه می‌دهد.
(~. کَ دَ) (اِمص.) گذشتن، عبور کردن.
(گُ یا گِ)
۱- (ص.) بیهوده، عبث.
۲- بسیار، بی اندازه.
(~.) (حامص.) اغراق گویی، مبالغه کردن.
(گَ یا گِ فِ) (ص.) بیهوده، عبث.
(~.) (ص فا.) عبث گو، بیهوده گو، پرحرف.
(~.) (حامص.) افراط، مبالغه.
(گَ) (ص فا.) گزنده، در حال گزیدن.
(گَ زَ گَ) (اِمر.) شکرک مترشح از بوته‌های گز را گزانگبین گویند. این شکرک سفت و شکننده و دارای قند و الکل‌های مختلف است و خواص دارویی دارد. از جمله به عنوان مسهل جهت اطفال و ضد راشیتیسم استعمال می‌شود. ...
(گَ وَ) (ص فا. ق حا.) شتابان، به تعجیل.
(گَ دَ) (مص م.) گزیدن.
(گَ زَ) (اِ.) زردک، هویج.
(گُ زِ) (اِ.) مخفف گزیر، چاره، علاج.
(گُ زَ دَ) (مص م.) علاج کردن، چاره نمودن.
(گُ زِ دَ) (مص م.) علاج کردن، چاره کردن.
(گَ زِ) (اِمص.) گزیدن.
(گِ لِ) [ تر. ] (اِ.) نک گزلیک.
