گل بی‌رخِ یار خوش نباشد
بی‌باده بهار خوش نباشد
طَرفِ چمن و طوافِ بستان
بی‌لاله‌عذار خوش نباشد
رقصیدن سرو و حالتِ گُل
بی‌صوتِ هَزار خوش نباشد
با یارِ شکرلبِ گل‌اندام
بی‌بوس و کنار خوش نباشد
هر نقش که دستِ عقل بندد
جز نقشِ نگار، خوش نباشد
جان نقدِ مُحَقَّر است حافظ
از بهرِ نثار خوش نباشد
دل من در هوس روی تو ای مونس جان
خاک راهیست که در دست نسیم افتادست
«حافظ»
(~.) (ص مر.) بدبخت، بداقبال.
(~.) (ص مر.)۱ - تهیدست، فقیر.
۲- شوریده، مجذوب.
(شُ تِ) (حامص.)
۱- شوریدگی پریشان حالی.
۲- هرج و مرج.
۳- خشم، غضب.
۴- عشق، شیفتگی.
(ص مر.) چاپلوس، متملق.
(حامص.) تملق، چاپلوسی.
[ په. ] (ص.)
۱- فریفتار، شریر.
۲- نام دیوی است از پیروان اهریمن.
(~.) (اِ.) شنا، شناوری.
(شْ یا ش ِ) [ په. ] (ص.)۱ - شناخته، غیر از بیگانه.
۲- خویش، نزدیک.
۳- دوست، یار.
۴- موافق، سازگار.
۵- کسی که از کاری اطلاع و آگاهی داشته باشد.
(~.) (اِ.) شنا، آشنا.
(~.) (اِ.) نک شنا.
(~. وَ)(ص مر.)کسی که همنشینی با او دلپذیر باشد.
(~. گَ) (ص فا.) شناگر، آب باز.
(~.)(حامص.)۱ - شناسایی، شناخت.
۲- خویشاوندی، دوستی.
۳- آگاهی از امری.
(اِ.)
۱- فتنه، فساد.
۲- مایه فتنه، موجب فساد.
۳- شور و غوغا.
۴- هرج و مرج.
۵- انقلاب، شورش.
۶- ازدحام.
(گَ)(ص فا.)۱ - فتنه جوی، شورش - خواه.
۲- فتان.
(دَ)
۱- (مص م.) آشفته کردن.
۲- (مص ل.) آشفته و متغیر شدن.
۳- خشمگین شدن.
۴- فتنه بر پا کردن.
(اِ.) گوشه‌ای است در دستگاه راست ماهور و دستگاه راست پنجگاه.
(دَ) (مص م.)
۱- زیر و زبر کردن، برهم زدن.
۲- آمیختن.
۳- خمیر کردن.
(دِ) (ص مف.) شورانیده، درهم کرده.
(ص.) ناشناخته، گمنام.
