می‌دمد صبح و کله بست سحاب
می‌دمد صبح و کِلِّه بست سحاب
الصَبوح الصَبوح یا اصحاب
می‌چکد ژاله بر رخِ لاله
المُدام المُدام یا احباب
می‌وزد از چمن نسیمِ بهشت
هان، بنوشید دَم به دَم مِیِ ناب
تخت زُمْرُد زده است گل به چمن
راحِ چون لعلِ آتشین دریاب
درِ میخانه بسته‌اند دگر
اِفتَتِح یا مُفَتِّح الاَبواب
لب و دَندانْت را حقوق نمک
هست بر جان و سینه‌هایِ کباب
این چنین موسِمی عجب باشد
که ببندند میکده به شتاب
بر رخِ ساقیِ پری پیکر
همچو حافظ بنوش بادهٔ ناب
ز دور باده به جان راحتی رسان ساقی
که رنج خاطرم از جور دور گردون است
«حافظ»
(~.) [ یو. ] (اِ.) نژاده سالاری، حکومت اشراف و اعیان (در فلسفه سیاسی یونان به معنای حکومت کسانی بود که از لحاظ کمال انسانی از دیگران برترند).
(اِ.) دلسردی، نفرت، کینه.
[ په. ] (اِ.)
۱- حرص، طمع، زیاده جویی.
۲- آرزو.
[ په. ] (ص.)
۱- رها، وارسته.
۲- بی قید و بند.
۳- نوعی ماهی استخوانی که گوشت قرمز و چرب دارد و بزرگی آن تا یک متر می‌رسد.
۴- درختی است از خانواده نارونان.
۵- آن که بنده کسی نباشد. مق بنده، عبد.
۶- ...
(مَ)(ص مر.)۱ - جوانمرد.
۲- اصیل، نجیب.
۳- ایرانی.
(دِ) [ په. ] (ص.)
۱- اصیل، نجیب.
۲- ر ه ا.
۳- فروتن.
۴- فارغ.
۵- سَبُک.
۶- وارسته.
۷- ایرانی.
(ص مر.)
۱- با خوی آزادان.
۲- نوایی است در موسیقی قدیم.
(دِ) (اِ.) ایرانیان.
(دَ یا دِ) [ په. ] (حامص.)
۱- حریت، جوانمردی.
۲- نجابت، اصالت.
۳- آسایش، آسودگی.
[ په. ] (حامص.)
۱- آزادگی.
۲- آزاده بودن.
۳- رهایی، خلاص.
۴- شادی خرمی.
۵- استراحت، آرامش.
۶- جدایی، دوری.
۷- شکر، سپاس.
(بَ) (ص.) کوشنده و تلاش گر برای به دست آوردن آزادی.
(خا)(ص فا.)آزادی طلب، دوستدار آز ادی، طرفدار آزادی.
[ په. ] (اِ.)
۱- رنج، عذاب.
۲- بیماری، مرض.
(تَ خِ یا خَ) (اِمر.) یرقان، زردی.
(دَ) [ په. ] (مص م.) رنجاندن، آسیب رسانیدن.
(رَ دِ) (ص فا.) آزاردهنده، موذی.
(دَ)
۱- (مص ل.) آزرده شدن.
۲- (مص م.) آزرده کردن.
[ ع. ] (اِ.) جِ ازل.
(ص فا.) حریص، طماع.
(زَ) (اِ.) زگیل، بالو، واژو.
