می‌دمد صبح و کله بست سحاب
می‌دمد صبح و کِلِّه بست سحاب
الصَبوح الصَبوح یا اصحاب
می‌چکد ژاله بر رخِ لاله
المُدام المُدام یا احباب
می‌وزد از چمن نسیمِ بهشت
هان، بنوشید دَم به دَم مِیِ ناب
تخت زُمْرُد زده است گل به چمن
راحِ چون لعلِ آتشین دریاب
درِ میخانه بسته‌اند دگر
اِفتَتِح یا مُفَتِّح الاَبواب
لب و دَندانْت را حقوق نمک
هست بر جان و سینه‌هایِ کباب
این چنین موسِمی عجب باشد
که ببندند میکده به شتاب
بر رخِ ساقیِ پری پیکر
همچو حافظ بنوش بادهٔ ناب
اگر دشنام فرمایی و گر نفرین دعا گویم
جواب تلخ می‌زیبد لب لعل شکرخا را
«حافظ»
(گَ) (اِمر.) تیر پیکان دار.
(گُ) (اِ.) گرسنگی. مق سیری.
(~.) (اِ.)
۱- موی پیچیده.
۲- موی باف زنان، موی پیچه.
(گَ رَ) (ص.) سیاه مست.
(گِ رِ تَ) (مص ل.) مخفف گریستن.
(گُ رُ نِ) (ص.) مقابل سیر. مجازاً: بسیار نیازمند.
(~. چَ) (ص مر.) کنایه از: بخیل و ممسک.
(گُ رُ نِ) (حامص.) حالت یا وضعیت گرسنه بودن.
(گُ) (اِمر.) گرگ + شغال. جانوری است که از پیوند گرگ و شغل حاصل شود.
(گِ رِ) (مص مر.)
۱- مؤاخذه، ایراد.
۲- گرفتن، اخذ.
۳- غرامت، تاوان.
۴- خسوف، کسوف.
۵- گرفتاری.
۶- جرم، جنایت.
(گِ رِ) [ په. ] (ص مف.)
۱- اسیر، مبتلا.
۲- عاشق، دلباخته.
(~. مَ دَ) (مص ل.)
۱- اسیر شدن.
۲- عاشق شدن.
(~.) (حامص.)بیچارگی، درماندگی.
(گِ رِ تَ) [ په. ] (مص م.)
۱- دریافت کردن، به دست آوردن.
۲- شروع کردن.
۳- اثر کردن.
۴- مؤاخذه کردن، مورد عتاب قرار دادن.
۵- انتخاب کردن.
۶- فرض کردن.
۷- پوشانیدن.
۸- به تصرف درآوردن، تسخیر کردن.
۹- پر کردن، فراگرفتن.
۱۰ - کرایه کردن، ...
(گِ رِ تِ) (ص مف.)
۱- به دست آمده.
۲- اندوهگین، دلتنگ.
(گِ رِ تِ) (حامص.)
۱- سد شدن، بسته شدن.
۲- اندوهگینی، ملال خاطر.
(گِ. فِ رِ) [ انگ. ] (اِ.) دوست دختر.
(~.) (اِ.) (عا.) میان دو دوش، گوشت پس گردن نزدیک به مازه.
(گِ رَ) [ فر. ] (اِ.) یک هزارم کیلو.
(گُ) (اِ.) اندوه، زحمت، غم.
