میدمد صبح و کله بست سحاب
میدمد صبح و کِلِّه بست سحاب
الصَبوح الصَبوح یا اصحاب
میچکد ژاله بر رخِ لاله
المُدام المُدام یا احباب
میوزد از چمن نسیمِ بهشت
هان، بنوشید دَم به دَم مِیِ ناب
تخت زُمْرُد زده است گل به چمن
راحِ چون لعلِ آتشین دریاب
درِ میخانه بستهاند دگر
اِفتَتِح یا مُفَتِّح الاَبواب
لب و دَندانْت را حقوق نمک
هست بر جان و سینههایِ کباب
این چنین موسِمی عجب باشد
که ببندند میکده به شتاب
بر رخِ ساقیِ پری پیکر
همچو حافظ بنوش بادهٔ ناب
دور است سر آب از این بادیه هش دار
تا غول بیابان نفریبد به سرابت
«حافظ»
(کِ بَ) [ ع. کتابه ] (مص م.) نوشتن، نویسندگی.
(کِ. نِ) [ ع - فا. ] (اِمر.) محل نگهداری کتاب.
(کِ) [ ع - فا. ] (اِ.) کسی که کارش طبقه بندی، نگه داری و فهرست کردن کتاب -های کتابخانهاست، متصدی کتابخانه.
(~.) [ ع - فا. ] (حامص.)
۱- مأموریت حفظ و نظم و ترتیب کتابهای کتابخانه.
۲- تصدی کتابخانه.
(کِ چِ) (اِ.)
۱- دفترچه.
۲- جزوه.
۳- کتاب کوچک.
(کِ) [ ع - فا. ]
۱- (ص نسب.) منسوب به کتاب: کافر کتابی.
۲- (اِ.) نوعی شیشه مخصوص مشروب ؛ بغلی.
(کِ رَ) (اِ.) کتاله، غداره، سلاح سردی مانند شمشیر با تیغه راست و پهن.
(کَ) (اِ.) خانهای ساخته شده از چوب و تخته. تالار.
(کَ یا کِ تّ) [ ع. ] (اِ.) گیاهیست با ساقههای باریک و بلند و برگهای باریک و نوک تیز و گلهایی به رنگ آبی یا سفید. از دانههای این گیاه روغن گرفته میشود و از الیاف آن برای بافت ...
(کُ) [ فر. ] (اِ.) نسبت ضلع مجاور زاویه حاده در مثلث قایم الزاویه به ضلع روبروی آن.
(کُ تُ) [ ع. ] (اِ.) جِ کتاب.
(کَ) [ ع. ] (اِ.) نوشتاری، نوشته شده ؛ مقابل شفاهی.
(کَ تَ) (اِ.) کشک، قرقروت.
(کَ تَ) (اِ.)افزاری است که برای توده کردن خاک و تقسیم آن به تپههای کوچک یا پشتهها به کار رود. بدین ترتیب که دو مرد روبروی هم میایستند و کتر را به پس و پیش میکشند.
(کَ) (اِ.) قطران، روغنی است سیاه که از درخت عرعر یا درخت صنوبر میگیرند.
(کَ رِ یا رَ) (ص.) پاره پاره، دریده.
(~.)(ص.) (عا.) بی معنی، بی تربیت.
(کُ رِ) (ص.) بی خودی، الکی، بی - اساس.
(کُ رُ) (ص.) ناخوش، بستری.
(کِ) [ ع. ] (اِ.) شانه، دوش، استخوان شانه. ج. اکتاف.
