رویِ تو کس ندید و هزارت رقیب هست
در غنچه‌ای هنوز و صدت عندلیب هست
گر آمدم به کوی تو چندان غریب نیست
چون من در آن دیار هزاران غریب هست
در عشق، خانقاه و خرابات فرق نیست
هر جا که هست پرتوِ رویِ حبیب هست
آن جا که کارِ صومعه را جلوه می‌دهند
ناقوسِ دِیرِ راهب و نامِ صلیب هست
عاشق که شد که یار به حالش نظر نکرد
ای خواجه درد نیست وگرنه طبیب هست
فریادِ حافظ این همه آخِر به هرزه نیست
هم قصه‌ای غریب و حدیثی عجیب هست
راه عشق ار چه کمینگاه کمانداران است
هر که دانسته رود صرفه ز اعدا ببرد
«حافظ»
(~.) (اِ.) شمله دستار و علاقه مندیل و مانند آن.
(~.) (ص.)
۱- خوش، زیبا.
۲- سره، بی - غش.
(~.) (پس.)
۱- پسوند شباهت: ماه وش، پریوش.
۲- پسوند رنگ: سیاه وش.
(وَ) [ گیل. ] (اِ.)
۱- پنبه پاک نکرده.
۲- پارچه و بافته‌ای ابریشمی.
(وَ. کَ دَ)(مص م.) بی غش ساختن.
(و یا وُ) [ ع. ] (اِ.)
۱- حمایل، پارچه رنگین و زینت شده‌ای که به شانه و پهلو حمایل کنند.
۲- شمشیر، کمان. ج. وشائح.
(وُ) [ تر. ] (اِ.) خدمتکار، غلامی که هنوز صورتش مو درنیاورده.
(وَ نِ) (اِ.) نک. وشانی.
(وَ) (اِ.) وشانه، شِیانی ؛ یک نوع زر رایج در قدیم که هفت دهم آن خالص بود.
(و یَ) [ ع. وشایه ] (مص ل.) سخن - چینی کردن.
(~.) (اِ.) رقص، پای کوبی.
(وَ) (ص.) خوب، خوش، زیبا.
(وَ تَ) (مص ل.) رقصیدن.
(وَ) (حامص.) خوبی، خوشی، نیکویی.
(وَ دَ) (مص ل.) رقصیدن، رقاصی کردن.
(وُ) (اِ.) بلدرچین.
(وَ) (مص م.) نقش و نگاری که بر اندام با سوزن آژده کرده و نیله بر آن پاشند، خالکوبی.
(وَ مَ) (اِ.) کفش چرمی.
(وُ یا وُ شُ) (ص فا.) صیدکننده وشم، صیاد بلدرچین.
(وَ شَ) (اِ.) آلودگی، آلایش.
