رویِ تو کس ندید و هزارت رقیب هست
در غنچه‌ای هنوز و صدت عندلیب هست
گر آمدم به کوی تو چندان غریب نیست
چون من در آن دیار هزاران غریب هست
در عشق، خانقاه و خرابات فرق نیست
هر جا که هست پرتوِ رویِ حبیب هست
آن جا که کارِ صومعه را جلوه می‌دهند
ناقوسِ دِیرِ راهب و نامِ صلیب هست
عاشق که شد که یار به حالش نظر نکرد
ای خواجه درد نیست وگرنه طبیب هست
فریادِ حافظ این همه آخِر به هرزه نیست
هم قصه‌ای غریب و حدیثی عجیب هست
به مأمنی رو و فرصت شمر غنیمت وقت
که در کمینگه عمرند قاطعان طریق
«حافظ»
(وَ عِ یا عَ) [ ع. ودیعه ] (اِ.) نک. ودیعت.
(وُ دِّ یَُ) [ ع. ودیه ] (اِ.) کنایه از: زوجه، زن.
(~.) [ په. ] (اِ.)
۱- بغل، پهلو.
۲- سینه.
۳- کمر.
(و) (اِ.) (عا.) سخن بی معنی. ؛ شرُ ~حرف مفت، سخن بی معنی.
(~.)
۱- (حر.) حرف شرط، مخفف و اگر.
۲- (اِ.) طرف، جانب.
۳- پسوندی است که به اسم می‌پیوندد و دارندگی را می‌رساند:بارور، تاج ور، کینه ور.
۴- پیشوندی است که بر سر افعال درآید به معنی بر: ورآمدن، ورافتادن.
۵- بر سر اسماء (ریشه ...
(~.) [ په. ] (اِ.) در ایران باستان در محاکمه‌های مبهم و مشکل دو طرف دعویی را مورد آزمایش (ور) قرار می‌دادند و آن دو گونه بوده‌است:
۱- ور گرم (گذشتن از آتش). ور سرد (خوردن سوگند) و آن ...
(~.) (اِ.) گرمی، حرارت.
(وَ) (اِ.) تخته‌ای که در مکتب‌های قدیم معلمان روی آن به شاگردان تعلیم می‌دادند، سبق.
(وَ. مَ دَ) (مص ل.)
۱- (عا.) کنده شدن، جدا شدن.
۲- آماده شدن خمیر برای پخت نان.
۳- برآمدن، مقابله کردن.
۴- چاق شدن.
(وَ. اُ دَ) (مص ل.) (عا.) از مد افتادن، منسوخ شدن.
(وَ. رَ تَ) (مص ل.) بازی بازی کردن، با چیزی خود را مشغول کردن.
(وِ. زَ دَ) (مص ل.) (عا.) پرحرفی کردن، وراجی کردن.
(وَ) [ ع. ] (ق.) عقب، پس، پشت.
(وُ رّ) [ ع. ] (اِ.) جِ وارث.
(وَ ثَ) [ ع. وراثه ] (مص م.) ارث بردن.
(وِ رّ) (ص.) (عا.) پُر حرف، روده دراز.
(وُ) (اِ.) گراز، خوک نر.
(وَ)(اِ.)۱ - شعله آتش.
۲- روشن، فروغ.
(وَ رّ) [ ع. ] (ص.)
۱- کاغذفروش.
۲- نویسنده.
(وَ) (اِ.)
۱- سهل و آسان.
۲- کمی و نقصان در وزن یا اندازه چیزی.
