رویِ تو کس ندید و هزارت رقیب هست
در غنچه‌ای هنوز و صدت عندلیب هست
گر آمدم به کوی تو چندان غریب نیست
چون من در آن دیار هزاران غریب هست
در عشق، خانقاه و خرابات فرق نیست
هر جا که هست پرتوِ رویِ حبیب هست
آن جا که کارِ صومعه را جلوه می‌دهند
ناقوسِ دِیرِ راهب و نامِ صلیب هست
عاشق که شد که یار به حالش نظر نکرد
ای خواجه درد نیست وگرنه طبیب هست
فریادِ حافظ این همه آخِر به هرزه نیست
هم قصه‌ای غریب و حدیثی عجیب هست
ای هدهد صبا به سبا می‌فرستمت
بنگر که از کجا به کجا می‌فرستمت
«حافظ»
(قِ عِ) [ ع. واقعه ] (اِ.)
۱- حادثه، پیش آمد.
۲- قیامت، رستاخیز.
(~. رِ دِ) [ ع - فا. ] (ص مف.) دچار حادثه بَد شده، مصیبت دیده.
(قِ) [ ع - فا. ] (ص نسب.)حقیقی، راست.
(قِ یَّ) (مص جع.) حقیقت، حقیقت داشتن.
(ق) [ ع. ] (اِفا.) باخبر، آگاه.
(ق) [ ع - فا. ] (حامص.)وقوف، آگاهی.
(قِ دَ) (مص ل.) (عا.) از کاری که با اشتیاق تمام پیش گرفته‌اند صرفنظر کردن.
(قَ یا قُ) [ فا - ع. ] (اِ.) (عا.) انکار، دبه، نکول.
[ ع. ] (اِفا.)
۱- نگاه دارنده، حافظ.
۲- حامی.
(اِ.)
۱- بال، نوعی ماهی بسیار بزرگ.
۲- نوعی پارچه.
(ص.)
۱- بلند مرتبه، شریف.
۲- مقبول، شایسته.
۳- مشهور.
۴- برتر.
۵- (اِ.) قد، قامت.
۶- بیرق، درفش.
(تَ) (ص مر.) دارای اصل و نسب، نجیب زاده.
(ص مر.) عالی قدر، بلندمرتبه.
(حَ رَ)(ص مر.)
۱- آن که آستانش رفیع است، عالی مقام.
۲- عنوانی است شاهزادگان و نایب السلطنه را.
(اِ.)
۱- دیوار.
۲- سقف.
(گَ) بنا، معمار.
(مَ ن) (ص مر.) بلندطبع.
(اِ.) رازیانه ؛ گیاهی است خوش بو با دانه‌های ریز که برای نفخ مفید است.
(ل) [ ع. ] (اِفا.) پدر، اب.
(ل د) [ ع. والده ] (اِفا.) مؤنث والد؛ مادر.
