رویِ تو کس ندید و هزارت رقیب هست
در غنچه‌ای هنوز و صدت عندلیب هست
گر آمدم به کوی تو چندان غریب نیست
چون من در آن دیار هزاران غریب هست
در عشق، خانقاه و خرابات فرق نیست
هر جا که هست پرتوِ رویِ حبیب هست
آن جا که کارِ صومعه را جلوه می‌دهند
ناقوسِ دِیرِ راهب و نامِ صلیب هست
عاشق که شد که یار به حالش نظر نکرد
ای خواجه درد نیست وگرنه طبیب هست
فریادِ حافظ این همه آخِر به هرزه نیست
هم قصه‌ای غریب و حدیثی عجیب هست
این قصه عجب شنو از بخت واژگون
ما را بکشت یار به انفاس عیسوی
«حافظ»
(چِ یا چَ) (اِ.) چوبی که سر آن دو شاخه‌است و آن را به زیر شاخه درخت و مانند آن زنند تا فرو نیفتد و نشکند.
(دَ) (مص ل.)= هاژوییدن: متحیر شدن، درماندن.
(اِ.) دهان دره.
(کَ دَ) (مص م.) گرم کردن دست یا هر چیز سر به وسیله حرارت نفس.
[ انگ. ] (اِ.) بازی تیمی شبیه فوتبال که در آن توپ به وسیله چوب مخصوصی زده می‌شود و آن بر دو نوع است. روی یخ و روی چمن.
(اِ.) سلول ریزی در گیاهان نهان زا که عامل تولید مثل است.
(اِ.)
۱- کلمه تأسف یعنی وای.
۲- کلمه خطاب به معنی اَی.
۳- هیاهو.
(یُ) (اِ.)
۱- شور و غوغا، هیاهو.
۲- ناله و افغان در مصیبت و ماتم.
[ ع. هائب ] (اِفا.) ترساننده.
(یِ) [ ع. هائج ] (اِ فا.)
۱- برانگیزنده.
۲- جوشش، خشم.
(یِ) [ ع. هائد ] (اِفا.) توبه کننده.
(یِ) [ ع. هائل ] (اِ فا.) هولناک، ترساننده
(یِ) [ ع. هائم ] (ص فا.)شیفته، پریشان - حال، سرگشته.
(نِ) (ق.) کلمه تأکید؛ مخففِ هرآینه.
(هَ. کَ دَ) [ ع - فا. ] (مص م.) تباه کردن، نابود ساختن.
(هَ) [ ع. ] (اِ.) گرد و غبار. ج. اهباء.
(هَ ئِ) [ ع. ] (ص.) پاره پاره شده (ثوب)، دریده شده.
(هِ) [ ع. ] (اِ.)
۱- نشاط شتر در رفتن.
۲- نشاط.
(هَ بّ) [ ع. ] (اِ.) دو ماه میان زمستان، از ماه‌های رومی ؛ کانون اول و کانون دوم.
(هَ) [ ع. ] (اِ.) نام درختی است که از آن تیر سازند.
