رویِ تو کس ندید و هزارت رقیب هست
در غنچه‌ای هنوز و صدت عندلیب هست
گر آمدم به کوی تو چندان غریب نیست
چون من در آن دیار هزاران غریب هست
در عشق، خانقاه و خرابات فرق نیست
هر جا که هست پرتوِ رویِ حبیب هست
آن جا که کارِ صومعه را جلوه می‌دهند
ناقوسِ دِیرِ راهب و نامِ صلیب هست
عاشق که شد که یار به حالش نظر نکرد
ای خواجه درد نیست وگرنه طبیب هست
فریادِ حافظ این همه آخِر به هرزه نیست
هم قصه‌ای غریب و حدیثی عجیب هست
ای دل ترا بگفتم کز عاشقی حذر کن
بگذار نیکوانرا وز مهرشان گذر کن
«قطران تبریزی»
(اِمر.) پادزهر، داروی شفابخش.
(شَ جِ) (ص.) گوارا، نوشین.
(شَ یا شِ) (ص.)
۱- انوشه، جاوید، پایدار.
۲- خوشحال، شادمان.
۳- خوشبخت، سعادتمند.
(دَ) (مص م.) آشامیدن.
(ص.) شیرین، گوارا.
(رَ) (اِمر.) روان شیرین، جان شیرین.
(نِ) (ص نسب.)
۱- شراب گوارا.
۲- نوایی از موسیقی قدیم.
(نُ) [ ع. ] (اِ.) گونه، قسم. ج. انواع.
(~. عَ) [ فا - ع. ] (ص مر.) دختری که تازه عروس شده.
(نُ) (اِ.) تخم کرم ابریشم یا خود کرم.
(نَ یا نُ) [ ع. ] (اِ.) کوهان بلند (شتر). ج. انواف.
(اِ.) پژواک، صدایی که از کوه برمی گردد.
(فِ) (اِ.) شور و غوغا، بانگ و فریاد.
(دَ) (مص ل.)
۱- پژواک، بازگشتن صدا.
۲- فریاد کردن، بانگ کردن.
(اِ.)
۱- گرداگرد دهان.
۲- منقار مرغ.
۳- بینی.
۴- لوله و گردن صراحی.
(نَ) [ ع. ] (اِ.) خواب.
(نُ) (ص.) ناامید، مأیوس.
[ ع. ] (اِ.) ماهی.
(ق.) اکنون.
(اِ.)
۱- چاه زنخدان.
۲- تنه درخت.
