رویِ تو کس ندید و هزارت رقیب هست
در غنچه‌ای هنوز و صدت عندلیب هست
گر آمدم به کوی تو چندان غریب نیست
چون من در آن دیار هزاران غریب هست
در عشق، خانقاه و خرابات فرق نیست
هر جا که هست پرتوِ رویِ حبیب هست
آن جا که کارِ صومعه را جلوه می‌دهند
ناقوسِ دِیرِ راهب و نامِ صلیب هست
عاشق که شد که یار به حالش نظر نکرد
ای خواجه درد نیست وگرنه طبیب هست
فریادِ حافظ این همه آخِر به هرزه نیست
هم قصه‌ای غریب و حدیثی عجیب هست
رندی حافظ نه گناهیست صعب
با کرم پادشه عیب پوش
«حافظ»
(~. قِ) [ ع. ] (اِمر.)یکی از ستاره‌های قدر اول صورت فلکی چنگ رومی (شلیاق).
(نَ) (اِ.) گلی سفید رنگ و خوشبو با برگ‌های کوچک و انبوه، مشکین بوی هم گویند.
(نَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- نظم دادن، مرتب کردن.
۲- به رشته نظم کشیدن.
(نَ سَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- نظم و ترتیب.
۲- رسم و روش.
(~.) [ ع - تر. ] (اِمر.) نظم دهنده، ناظم.
(~. کَ دَ) [ ع - فا. ] (مص م.)
۱- تنبیه کردن.
۲- ترساندن.
(نَ) [ ع. ] (اِ.) نژاد، فرزند، دودمان. ج. انسال.
(نَ مِ یا مَ) [ ع. نسمه ] (اِ.)
۱- دم، نفس.
۲- روح، روان.
۳- انسان.
۴- بنده، عبد. ج. نسم، نسمات.
(نَ یا نِ) [ ع. ] (اِ.)
۱- جانوری افسانه‌ای شبیه به انسان که هیکلی ترسناک دارد.
۲- غول.
۳- (عا.) آدم بدهیبت و بدجنس.
۴- میمون آدم نما.
(نَ یا نِ) (ص.) چیز نرم، لطیف و هموار.
(نِ) (اِ.) ناس، برگ خشک از نوع تنباکو که آن را نرم می‌کوبند و با اندکی آهک مخلوط کرده در جلو دهان میان لب و دندان می‌ریزند.
(نِ) [ ع. ] (اِ.) زنان.
(نَ) (ص.) نرم و ساده.
(نَ دِ) (ص مف.) هموار و لغزنده.
(نَ) (ص.) ناسپاس، ناشکر.
(نِ پَ یا پِ) (اِ.) هر چینه و رده از دیوار گلین که روی هم چینند.
(نَ) (اِ.) = نرسنک. نرسک:
۱- عدس.
۲- خارخسک.
(~.) (اِ.) هر بخش از بیست و یک بخش اوستا که به منزله فصل و باب است.
(نُ یا نَ یا نِ) [ ع. ] (مص ل.) عبادت کردن.
(نَ) (اِ.) آش عدس.
