رویِ تو کس ندید و هزارت رقیب هست
در غنچه‌ای هنوز و صدت عندلیب هست
گر آمدم به کوی تو چندان غریب نیست
چون من در آن دیار هزاران غریب هست
در عشق، خانقاه و خرابات فرق نیست
هر جا که هست پرتوِ رویِ حبیب هست
آن جا که کارِ صومعه را جلوه می‌دهند
ناقوسِ دِیرِ راهب و نامِ صلیب هست
عاشق که شد که یار به حالش نظر نکرد
ای خواجه درد نیست وگرنه طبیب هست
فریادِ حافظ این همه آخِر به هرزه نیست
هم قصه‌ای غریب و حدیثی عجیب هست
آتش مهر تو را حافظ عجب در سر گرفت
آتش دل کی به آب دیده بنشانم چو شمع
«حافظ»
(رُ تَ یا ت) (ص مف.) جاروب نکرده، نروبیده.
(رِ) (اِ.) درختی است پایا از تیره مرکبات با میوه آب دار، درشت و کروی.
(رَ) [ معر. ] (اِ.) نیرنگ. ج. نارنجات.
(رِ. بُ) (اِمر.) درخت نارنج.
(رَ جَ) (اِمصغ.)
۱- نارنج کوچک.
۲- یکی از مهمات جنگی، تقریباً به اندازه نارنج دارای یک ضامن که با کشیدن آن پس از چند ثانیه منفجر می‌شود.
(رِ) (ص.)
۱- هر یک از رنگ‌های واقع در طیف سرخ و زرد.
۲- به رنگ نارنج.
(ر)(اِ.) درخت است پایا از تیره مرکبات با میوه کروی و معطر.
(رِ) (اِ.) زبانه ترازو، سنگ ترازو.
(رَ یا رِ) (اِ.) ناله، زاری.
(رُ) (اِ.) پرنده‌ای خوش آواز مانند بلبل.
(~.)
۱- نیرنگ، حیله.
۲- (عا.) مرکوبی که خوب راه نرود و چموشی کند.
(رَ) (ص فا.)
۱- غیرمجاز.۲ - حرام، ناشایست.
(وَ) (اِ.) درختی است بزرگ و پرشاخ و برگ بدون میوه و با برگ‌هایی بیضی شکل و دندانه دار.
(پ) (ص مر.) دختر یا زنی که پستان‌های او سخت و سفت باشد و آویخته نباشد.
(کَ) (اِمر.) انارستان، جایی که در آن درخت انار فراوان باشد.
(اِمر.) = نارخوک:
۱- کوکنار.
۲- افیون، تریاک.
(اِ.) درخت بلند یک پایه گرمسیری با میوه درشت و بیضی شکل.
(اِ.) جامه پوشیدنی، لباس.
(اِ.)
۱- فخر، افتخار.
۲- غمزه، کرشمه.
(خَ دَ) (مص ل.) ناز کشیدن، ناز و کرشمه معشوق را تحمل کردن.
