رویِ تو کس ندید و هزارت رقیب هست
در غنچه‌ای هنوز و صدت عندلیب هست
گر آمدم به کوی تو چندان غریب نیست
چون من در آن دیار هزاران غریب هست
در عشق، خانقاه و خرابات فرق نیست
هر جا که هست پرتوِ رویِ حبیب هست
آن جا که کارِ صومعه را جلوه می‌دهند
ناقوسِ دِیرِ راهب و نامِ صلیب هست
عاشق که شد که یار به حالش نظر نکرد
ای خواجه درد نیست وگرنه طبیب هست
فریادِ حافظ این همه آخِر به هرزه نیست
هم قصه‌ای غریب و حدیثی عجیب هست
آن شد که چشم بد نگران بودی از کمین
خصم از میان برفت و سرشک از کنار هم
«حافظ»
(دِ) (ص مر.) آشفته موی، کسی که مویش آشفته و نامرتب باشند.
(ص فا.) گریه کنان، نوحه کنان.
(مَ) (اِ.) انگور خشک شده.
(یِ) (اِمص.) گریه، نوحه.
(یِ) (اِمر.) نام لحن و نوایی از موسیقی.
(دَ) مص ل.) گریستن، زاری کردن.
(ص نسب.) ساخته شده و تابیده شده از مو.
(نِ) (ص نسب.) آنچه از موی بافته شده باشد.
(مُ) (اِ.) بند دست یا پا، مفصل.
(مُ لِ) (ص.) (عا.) فشرده شده و له شده.
(مَ چَ) (اِ.) چرمینه، چیزی شبیه آلت تناسلی مرد که از چرم ساخته شده.
(مَ چَ) (ص.) (عا.) کسی که مورد تمسخر عده‌ای قرار گرفته باشد.
(~.) (اِ.) خوراکی و تنقلی که به هنگام کشیدن تریاک و شیره خورند، مزه.
(مَ مَ چَ یا چِ) (اِ.) آوازی که کشتی گیر به هنگام شروع کشتی - - آنگاه که دستی به بازو می‌زند - - برمی آورد و سپس دست حریف را می‌گیرد.
(مُ) (عا.)
۱- (ص.) کوچک و ظریف.
۲- خوشگل، زیبا.
(مَ چَ) (اِ.) عدس، ماش.
(مَ دَ) (مص ل.) خرامیدن، از روی ناز راه رفتن.
(مُ) (اِ.) بخاری است تیره نزدیک به زمین ؛ میغ.
(مُ دِ) (اِ.) بشارت، خبرخوش.
(مُ دِ) (اِ.)
۱- نوید.
۲- پول یا هدیه‌ای که به آورنده خبر خوش می‌دهند.
