رویِ تو کس ندید و هزارت رقیب هست
در غنچه‌ای هنوز و صدت عندلیب هست
گر آمدم به کوی تو چندان غریب نیست
چون من در آن دیار هزاران غریب هست
در عشق، خانقاه و خرابات فرق نیست
هر جا که هست پرتوِ رویِ حبیب هست
آن جا که کارِ صومعه را جلوه می‌دهند
ناقوسِ دِیرِ راهب و نامِ صلیب هست
عاشق که شد که یار به حالش نظر نکرد
ای خواجه درد نیست وگرنه طبیب هست
فریادِ حافظ این همه آخِر به هرزه نیست
هم قصه‌ای غریب و حدیثی عجیب هست
مدار نقطه بینش ز خال توست مرا
که قدر گوهر یک دانه جوهری داند
«حافظ»
(مُ تُ) [ انگ. ] (اِ.)
۱- دستگاهی در رایانه (کامپیوتر) برای پاییدن و مشاهده فعالیت‌ها در سیستم پردازشی به منظور تحلیل‌های بعدی، صفحه نمایش رایانه، نمایش گر.
۲- (در مخابرات) شخص یا سیستم ناظر بر محیط یا صحنه یا دستگاه، پایش ...
(مَ هِ بَ) [ ع. موهبه ] (اِ.) بخشش، دهش.
(مَ یا مُ هَ بَ) [ ع. موهبه ] (اِ.)
۱- عطیه.
۲- چیزی که بخشیده شود، آنچه که به کسی بخشند. ج. مواهب.
(هِ) [ ع. ] (اِفا.) به وهم افکننده، به شک اندازنده.
(مُ هِ) [ ع. ] (اِفا.) خوارکننده، ضعیف کننده.
(مَ یا مُ) [ ع. ] (اِمف.) (چیز) بخشیده شده، هبه شده.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) گمان شده، وهم شده.
(چُ) (ص.) آن که دستش شل باشد.
(ص.) (عا.) کوچک.
(نِ) (اِ.) منقاش، ابزاری که با آن موی می‌کنند.
(اِ.) = موژه: تالاب، آبگیر.
(ژِ) (اِ.) = موژ. مویه: اندوه، غم.
(اِ.) میش.
(مُ کِ) [ ع. ] (اِ.)
۱- گروه سواران یا پیادگان.
۲- گروهی از سواران یا پیادگان که در التزام رکاب پادشاه باشند. ج. مواکب.
(مُ کِ) [ فر. ] (اِ.) نوعی کف پوش درشت باف با پرز بلند یا کوتاه، فرشینه. (فره).
(مُ وَ کَّ) [ ع. ] (اِمف.) گماشته شده، کسی که وکالت کاری به او سپرده شده.
(مُ وَ کِّ) [ ع. ] (اِفا.) وکیل کننده، کسی که برای خود وکیل تعیین می‌کند.
(مُ) [ ع. ] (اِمف.) واگذار شده، سپرده شده.
(اِ.) مو.
(رَ) (اِمر.) رگ بسیار باریک.
