رویِ تو کس ندید و هزارت رقیب هست
در غنچه‌ای هنوز و صدت عندلیب هست
گر آمدم به کوی تو چندان غریب نیست
چون من در آن دیار هزاران غریب هست
در عشق، خانقاه و خرابات فرق نیست
هر جا که هست پرتوِ رویِ حبیب هست
آن جا که کارِ صومعه را جلوه می‌دهند
ناقوسِ دِیرِ راهب و نامِ صلیب هست
عاشق که شد که یار به حالش نظر نکرد
ای خواجه درد نیست وگرنه طبیب هست
فریادِ حافظ این همه آخِر به هرزه نیست
هم قصه‌ای غریب و حدیثی عجیب هست
برو این دام بر مرغی دگر نه
که عنقا را بلند است آشیانه
«حافظ»
(مُ جِ) [ ع. ]
۱- (اِ.) سبب، باعث.
۲- (اِفا.) ایجاب کننده.
(جَ) [ ع. ] (اِمف.) ایجاد شده.
(جِ) [ ع. ] (اِفا.) به وجود آورنده، آفریننده.
(مُ جِ) [ ع. مؤجر ] (اِفا.) اجاره دهنده، کرایه دهنده.
(جِ) [ ع. ] (اِفا.) سخن مختصر و کوتاه.
(جِ) [ ع. ] (اِفا.) به دردآورنده، دردناک.
(مَ ج) [ ع. ] (اِ.)
۱- گودالی که در آن آب ایستد.
۲- جای ترس و بیم.
(مُ وَ جَّ هْ) [ ع. ] (اِمف.)
۱- پسندیده، مقبول.
۲- صاحب جاه و مقام.
(مُ) [ ع. ] (اِمف.) آفریده، هست شده.
(~.) [ ع. ] (اِمف.) جِ. موجود.
(مُ وَ حِّ) [ ع. ] (اِفا.) یکتاپرست.
(حِ) [ ع. ] (اِفا.)وحشت انگیز، ترس - آور.
(خُ رِ) (اِمر.) آفتی است که در موهای سر افتد و موجب شقه و نیمه شدن طولی تارهای مو شود.
(ص فا.) دارنده مو، آنچه دارای خط باشد، دارای تَرَک.
(مَ وَ دَّ) [ ع. موده ] (مص ل.) دوستی، رفاقت.
(مَ وَ دَّ) [ ع. ] (اِمف.) به امانت گذاشته شده.
[ ع. ] (اِفا.)
۱- اذیت کننده، آزار رساننده.
۲- در فارسی، بداندیش، حیله گر.
[ په. ] (اِ.)
۱- مورچه.
۲- کنایه از: شخصی ح قیر و کوچک.
(اِمر.) حالتی که قبل از تب و لرز عارض شود و آن چنان است که گویی جاروی تر بر پشت شخص کشند وی احساس سرما کند.
(مُ وَ رَّ) (ص.) گرفته شده از فارسی به معنای کج، خمیده.
