رویِ تو کس ندید و هزارت رقیب هست
در غنچه‌ای هنوز و صدت عندلیب هست
گر آمدم به کوی تو چندان غریب نیست
چون من در آن دیار هزاران غریب هست
در عشق، خانقاه و خرابات فرق نیست
هر جا که هست پرتوِ رویِ حبیب هست
آن جا که کارِ صومعه را جلوه می‌دهند
ناقوسِ دِیرِ راهب و نامِ صلیب هست
عاشق که شد که یار به حالش نظر نکرد
ای خواجه درد نیست وگرنه طبیب هست
فریادِ حافظ این همه آخِر به هرزه نیست
هم قصه‌ای غریب و حدیثی عجیب هست
معاشران گره از زلف یار باز کنید
شبی خوش است بدین قصه‌اش دراز کنید
«حافظ»
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) غسل داده شده، پاک شده.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) ناخالص، ناسره، آشفته، پریشان.
(مَ غْ یا غَ) [ ع. ] (اِ.) درد شکم و روده‌ها.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) غصب شده، به زور گرفته شده.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) مورد خشم قرار گرفته.
(مِ فَ) [ ع. ] (اِ.) خود، کلاه آهنین. ج. مغافر.
(مَ فِ رَ) [ ع. مغفره ] (مص م.) آمرزش، بخشش گناهان.
(مُ غَ فِّ) [ ع. ] (ص.) نادان، کندذهن.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) آمرزیده شده.
(مَ) (اِ.) استراحت و خواب.
(مَ لَ طِ) [ ع. مغلطه ] (اِ.) سخنی که کسی را به غلط و اشتباه بیندازد.
(~. کَ دَ) [ ع - فا. ] (مص م.) در اشتباه انداختن.
(مُ غَ لَّ) (ص.) شدید، سخت.
(مُ لَ) [ ع. ] (اِمف.) مشکل، دشوار، غامض.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) شکست خورده، غلبه شده.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) غلط دار.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) کسی که غل و زنجیر به گردنش انداخته شده، به زنجیر کشیده شده.
(مُ غَ مِّ) [ ع. ] (اِفا. ص.) دلاک، کیسه - کش، مشت مال دهنده.
(مَ مَ) [ ع. ] (اِ.) محلی و موردی برای عیب گیری و بدگویی، غمازی.
(مَ) [ ع. ] (اِمف.) اندوهگین، غمگین.
