روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
ای عنصر تو مخلوق از کیمیای عزت
و ای دولت تو ایمن از وصمت تباهی
«حافظ»
(خُ) (اِ.) بختک.
(خُ تَ) (اِ.) بختک.
(خَ) (اِ.) بختک، کابوس.
(خَ) (اِ.) نک خفتان.
(خَ رَ) (ص) نک خَفْرگ.
(خَ رَ) (ص.)
۱- پلید، گنده.
۲- سست - رگ، بی غیرت.
(خَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- (مص م.) فرود آوردن.
۲- (اِمص.) فراخی عیش، خوشگذرانی.
(خَ فَ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) تپیدن.
۲- (اِمص.) تپش دل، اضطراب.
۳- جو ترس و وحشت، اختناق.
(خَ فِ) [ په. ] (ص.) = خپه. خبه:
۱- گلو فشرده، کسی که به خفگی دچار شده باشد.
۲- تاریک، دلگیر.
۳- دارای رطوبت و گرما یا آلودگی زیاد.
۴- (عا.) ساکت باش.
(خَ چِ) (اِ.) شوشه زر و سیم، طلا و نقره گداخته که در ناوچه آهنین ریخته باشند.
(خَ) [ ع. ] (ص.)۱ - نهان، پنهان.
۲- گوشه - گیر.
(خَ دَ) (مص ل.) عطسه کردن.
(خَ) [ ع. ] (ص.) نگهبان، حامی.
(خَ) [ ع. ] (ص.)
۱- سبک، دارای وزن اندک.
۲- دارای شدت کم.
۳- خوار، زبون.
۴- مختصر، اندک.
۵- یکی از بحرهای نوزده گانه شعر.
(خَ فُ لْ عِ) [ ع. ] (ص.) کنایه از: چابکسوار.
(خُ یِ) [ ع. خفیه ]
۱- (مص ل.) پنهان شدن.
۲- (اِمص.) پوشیدگی.
(خَ) [ ع. ] (اِ.) سرکه.
(خِ) (اِ.) = خله. خیل. خلم: خلطی که از بینی انسان یا جانوران برآید.
(خِ لّ) [ ع. ] (اِ. ص.)دوست، دوست صمیمی.
(خُ) (ص.) (عا.)۱ - ابله، احمق.
۲- دیوانه.
