روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
حدیث مدعیان و خیال همکاران
همان حکایت زردوز و بوریاباف است
«حافظ»
(خُ) [ ع. ] (مص ل.) به دل گذشتن، به خاطر آمدن.
(خُ) [ ع. ] (اِ.) جِ خط.
۱- خط‌ها.
۲- بنفشه‌ها.
۳- رشته‌ها، راه‌ها.
(خُ وِ) [ ع. خطوه ] (اِ.) گام، قدم. ج. خطوات.
(خَ طِّ) [ ع - فا. ] (ص نسب)
۱- دست - نوشته.
۲- منسوب به خطّ، سرزمینی در ساحل بحرین.
(خَ ئِ) [ ع. خطیئه ] (اِ.) گناه، خطا. ج. خطایا.
(خَ) [ ع. ] (ص.) واعظ، سخنران. ج. خطباء.
(خَ) [ ع. ] (ص.)
۱- باارزش، ارجمند.
۲- پرخطر، دشوار.
(خَ) (اِ.) آتشگیره، گیاه خشک که زود آتش بگیرد.
(خِ فِّ) [ ع. ] (ص.) سبک، خفیف.
(خَ) [ ع. ] (اِمص.) پوشیدگی، نهانی.
(خُ فّ) [ ع. ] (اِ.) پستانداری است شبیه موش که دست و پای وی با پرده نازکی به هم متصل و به شکل بال است که با آن پرواز می‌کند. چشم‌هایش ضعیف است و به همین دلیل روزها را ...
(خَ فّ) [ ع. ] (ص.) کفش فروش، کفش دوز.
(خَ) [ ع. ] (اِ.) جِ خفیه، خفی ؛ نهفته‌ها، نهان‌ها.
(خِ فَّ) [ ع. خفه ] (اِمص.)
۱- سبکی.
۲- خواری، ذلت.
(خُ) (مص مر)
۱- خفتن. خفت و خیز: همخوابی با کسی، جماع.
۲- آهستگی، مدارا.
۳- اضطراب، بی قراری.
(خَ یا خِ) (اِ.) زره یا لباس جنگی.
(خِ نِ) (اِ.) پوشش، پالان.
(خُ دَ) (مص م.)
۱- خوابانید.
۲- غلطانیدن.
(خُ تَ) [ په. ] (مص ل.) خوابیدن، خواب کردن.
(خُ تِ)(ص مف.)خوابیده، به خواب رفته.
