روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
ساقی حدیث سرو و گل و لاله می‌رود
وین بحث با ثلاثه غساله می‌رود
«حافظ»
(خَ چَ) [ په. ] (اِمر.)
۱- جانوری است دوزیست با چنگال‌های بلند که به یک پهلو حرکت می‌کند.
۲- یکی از صورت‌های فلکی منطقه البروج ؛ چهارمین برج از بروج دوازده گانه که خورشید تیرماه در این برج دیده می‌شود.
قورباغه (~. غِ) (اِمر.) (عا.) نا - خوانا، بدخط.
(خَ رَ) (اِمصغ.)
۱- خر کوچک.
۲- چهارپایه‌ای چوبین که در ورزش آن را به کار برند.
۳- آلتی کوچک، استخوانی یا چوبی، که روی کاسه تار نصب کنند و سیم‌های تار را روی آن عبور دهند.
(~.) (اِ.) تخمه که در گلو آید؛ جخج.
(خَ) (ص فا.) (عا.) آن که بسیار کار کند.
(خَ رَ) (ص.) آن که خر را کرایه دهد؛ خربنده.
(خَ رَ)(ص نسب.)(عا.) احمقانه: شوخی خرکی کردن.
(خَ) (اِمر.) خیمه بزرگ، سراپرده.
(خَ گَ) (اِ.) نک خرگاه.
(خَ) (اِمر.) چوبی که با آن گاو و خر را برانند، جواز، گواز.
(خَ) (اِ.) پستانداری علفخوار جزو راسته جوندگان با گوش‌های دراز و دو دست‌های کوتاه تر از پاها که بسیار تند می‌دود.
(خَ شَ) نک بارهنگ.
(خَ) (ص فا.) مشتری، خرید کننده.
(~.) (حامص.) خرید.
(خَ دَ) [ په. ] (مص م.)
۱- با پرداخت پول چیزی از کسی گرفتن، بیع.
۲- (کن.) نجات دادن.
(خَ دَ) [ ع. خریده ] (ص.)
۱- مروارید ناسفته.
۲- دختر نارسیده.
۳- زن شرمگین. ج. خرائد.
(خَ رِ) [ ع. ] (اِ.)
۱- صدای آب و وزش باد.
۲- جای پست.
۳- خِرخِر، صدایی که از گلوی شخص خوابیده برآید.
(~.) (اِ.) ریشخند، استهزا.
(خَ) (اِ.) خراش.
(خَ دَ) (مص م.) خراشیدن.
