روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
من که از یاقوت و لعل اشک دارم گنج‌ها
کی نظر در فیض خورشید بلنداختر کنم
«حافظ»
(تَ) [ ع. ] (مص م.) دروغ شمردن، منکر شدن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- دوباره کردن.
۲- دوباره گفتن.
(تَ کَ رُّ) [ ع. ] (مص ل.) دوباره شدن.
(تَ کَ رُّ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) اظهار کرم کردن، کرم کردن به تکلیف.
۲- جوانمردی نمودن.
۳- (اِمص.) اظهار کرم ؛ ج. تکرمات.
(تَ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- کاری را دوباره انجام دادن.
۲- سخنی را دوباره گفتن.
۳- آوردن دو یا چند کلمه به یک معنی.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) گرامی داشتن.
(تَ کَ) (اِ.) نک تکژ.
(تَ کَ سُّ) [ ع. ] (مص ل.) شکسته شدن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- شکستن.
۲- مساحت کردن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- چهارگوشه ساختن چیزی.
۲- پر کردن ظرف.
۳- عددی را به توان سه رسانیدن.
(تَ کَ فُّ) [ ع. ] (مص ل.) کفیل شدن، متعهد گشتن.
(تَ) [ ع. ] (اِمص.)
۱- پوشاندن، کفاره دادن.
۲- کسی را کافر و بی دین خواندن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) کفن کردن مرده.
(تَ کَ) (اِ.)
۱- گوسفند شاخ دار.
۲- جوان بلندقد.
(تَ کْ لْ) [ انگ . ] (اِ.) گرفتن یا دور کردن توپ از پای حریف یا دراز کردن پا در حالتی که بدن تقریباً به حالت خوابیده و موازی با سطح زمین درآید.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) اعتماد کردن.
(تَ کَ تُ) (اِ.) نمدی که زیر زین بر پشت اسب می‌اندازند.
(تَ کَ لُّ) [ ع. ] (مص ل.) آهک شدن.
(تَ کَ لُّ) [ ع. ] (مص ل.) خود را به رنج افکندن.
(تَ کَ لُّ) [ ع. ] (مص ل.) سخن گفتن.
