روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
آن عهد یاد باد که از بام و در مرا
هر دم پیام یار و خط دلبر آمدی
«حافظ»
(تُ بُ تِ رَ) [ فر. ] (اِ.) قطاری با موتور توربینی و سرعت زیاد.
[ فر. ] (اِ.) نوعی ماشین مولد نیرو که پره‌های آن با نیروی آب یا بخار به حرکت درمی آید و به وسیله آن، دستگاه مولد برق به کار می‌افتد.
(تَ وَ رُّ) [ ع. ] (مص ل.) پرهیز کردن، دوری جستن.
(تَ وَ رُّ) [ ع. ] (مص م.)
۱- ورقه ورقه شدن جسمی.
۲- برگ خوردن شتر و غیره.
(تَ وَ رُّ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- ورم کردن.
۲- انتشار بی رویه اسکناس بدون تناسب با پشتوانه.
(نِ سُ) [ فر. ] (اِ.) جسمی که از تخمیر گل سنگ‌ها به وسیله ادرار یا به مجاورت آمونیاک و کربنات و پتاس ایجاد می‌شود. تورنسل در محیط اسیدی به رنگ سرخ و در محیط قلیایی به رنگ آبی درآید.
(تُ نُ مِ) [ انگ. ] (اِ.) مسابقاتی بین چند تیم که معمولاً در یک رشته ورزشی و به صورت حذفی برگزار می‌شود، مسابقات چند جانبه (فره).
(رَ) (اِ.) خروس صحرایی، تذرو.
(تُ رَ) شغال، تورک هم گویند.
(تُ) [ ع. ] (مص م.) ارث گذاشتن.
(دَ) (مص ل.)
۱- شرمنده گردیدن.
۲- رمیدن.
[ فر. ] (اِ.) جهانگرد، سیاح، گردشگر (فره).
[ فر. ] (اِمص.) مسافرت به منظور تفریح و تجارت و بازدید و غیره، گردشگری، ج هانگردی. (فره).
(تُ یِ) [ ع. توریه ] (مص م.) پوشانیدن حقیقت.
(اِ.) = توژ: پوست درخت خدنگ.
(تَ وَ زُّ) [ ع. ] (مص ل.) پراکنده شدن.
(زَ دِ) (ص فا.)
۱- جستجو کننده.
۲- ادا کننده، گزارنده.
۳- اندوزنده.
(تُ زَ یا زِ) (اِمر.) پوست درخت خدنگ، ت وز.
(ص نسب.)
۱- پارچه کتانی که در شهر توز (از شهرهای قدیم فارس) می‌بافتند.
۲- جامه تابستانی.
(دَ) (مص م.) نک توختن.
