روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
حافظ چو نافه سر زلفش به دست توست
دم درکش ار نه باد صبا را خبر شود
«حافظ»
(تَ) (مص م.) روان کردن، گشوده کردن، آب بدوانیدن ؛ ج. تفجیرات.
(تَ فَ حُّ) [ ع. ] (مص م.) جستجو کردن، تحقیق کردن.
(تَ فَ خُّ) [ ع. ] (مص ل.) بزرگی کردن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) بزرگ داشتن، بزرگ گردانیدن.
(تَ یِ) [ ع. تفدیه ] (مص م.) فدیه دادن.
(تَ فَ رُّ) [ ع. ] (مص ل.) شوریدن دل زن باردار.
(تَ فَ رُّ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- از تنگی و دشواری بیرون آمدن.
۲- گردش، سیر.
(~.) [ ع - فا. ] (اِمر.) گردشگاه، جای تفرج.
(تَ فَ رُّ) [ ع. ] (مص ل.) یگانه بودن، تنها شدن.
(تَ فَ رُّ) [ ع. ] (مص م.) با هوشیاری دریافتن و فهمیدن.
(تَ فَ رُّ) [ ع. ] (مص ل.) شاخه شاخه شدن.
(تَ فَ عُ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) مانند فرعون متکبر و ستمکار بودن.
۲- ستمکار گردیدن.
۳- (اِمص.) خودپرستی، تکبر.
(تَ فَ رُّ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- فارغ شدن از کاری.
۲- در کاری جدیت کردن.
(تَ فَ رُّ) [ ع. ] (مص ل.) پراکنده شدن، جدا شدن.
(تَ رِ قِ) [ ع. تفرقه ] (مص م.) پراکندن، جدایی انداختن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- گشودن.
۲- برطرف کردن اندوه.
۳- پیر شدن.
(تَ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) شادمانی نمودن.
۲- (مص م.) شادمان ساختن.
(~.) [ ع - فا. ] (اِمر.) محل تفریح، گردش گاه.
(~.) [ ع. ] (مص. اِ.) جِ تفریح. ؛ ~سالم تفریحی که به سلامت شخص یا ارزش‌های اخلاقی جامعه زیان نرساند.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- یگانه کردن.
۲- گوشه گزینی.
