روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
دع التکاسل تغنم فقد جری مثل
که زاد راهروان چستی است و چالاکی
«حافظ»
(تُ) (اِ.) کلیه مواد غذایی که مزه ترش دارند و مقداری از اسیدهای مختلف در ترکیبشان وجود دارد. ترشی‌ها را به عنوان چاشنی غذا به کار می‌برند. ؛ ~انداختن کنایه از: بلااستفاده و عاطل گذاشتن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- پروردن.
۲- اندک اندک شیر دادن مادر به بچه تا نیروی مکیدن بگیرد.
۳- لیسیدن ماده آهو چرک نوزاد خود را.
(تَ رَ صُّ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- چشم داشتن.
۲- مراقب بودن.
(تَ) [ ع. ]
۱- (مص م.) جواهر نشاندن بر چیزی.
۲- آوردن کلماتی در دو مصراع یا دو جمله که از نظر وزن و سجع یکی باشند.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- منظم گردانیدن.
۲- استوار شدن، محکم شدن.
(تَ یِ) [ ع. ترضیه ] (مص م.) راضی کردن.
(تُ عِ) [ ع. ترعه ]
۱- کانال، آبراه بزرگ و عمیقی که بین دو دریا برای عبور کشتی‌ها ساخته شود.
۲- در.
۳- دهانه حوض یا استخر.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) ترساندن.
(تُ رْیا تُ رُ) (اِ. ص.) اسب سرخ رنگ.
(تَ رَ دِ) (اِ.) به هم کشیده، دردناک شدن عضوی از بدن.
(تَ) (اِ.) نوعی از حریر سرخ رنگ.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) به رغبت آوردن، خواهان کردن.
(تَ) (اِ.) کشک سیاه، قره قروت.
(تَ رَ) [ ع. ] (اِمص.) شادخواری، خوشگذرانی.
(~.) (اِ.) آشی که در آن قره قروت بریزند.
(تَ رَ فُّ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- برتری نمودن، بلندی جستن.
۲- سربلندی، غرور.
(تَ رَ فُّ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- مهربانی کردن.
۲- همراهی کردن.
(تَ فَ) (اِ.) راه باریک و دشوار.
(تَ فَ)
۱- (ص.) بیهوده.
۲- (اِ.) تزویر، حیله.
(تَ رَ فُّ) [ ع. ] (مص ل.) آسایش داشتن.
