روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
صبر بر جور رقیبت چه کنم گر نکنم
عاشقان را نبود چاره بجز مسکینی
«حافظ»
(تَ)
۱- (اِ.) بیم، هراس.
۲- (ص فا.) در ترکیب به معنی «ترسنده» آید: خداترس.
(تُ) [ ع. ] (اِ.) سپر. ج. اتراس.
(~.) [ ع. ] (اِ. ص.) زمین سخت، محکم ج. تُرُس، اتراس.
(تَ) [ په. ] (ص فا.)
۱- ترسنده.
۲- مسیحی.
(تَ دَ) (مص م.) بیم دادن.
(تَ نَ دِ) (ص فا.) آن که دیگری را بترساند.
(تَ دَ) (مص م.) نک ترساندن.
(تَ) (اِمص.) مسیحیت، مسیحی بودن.
(تَ رَ سُّ) [ ع. ] (مص ل.) نامه نوشتن، نامه نگاری.
(تَ رَ سُّ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- ظاهر پرستیدن.
۲- سالوسی کردن.
(تَ) (ص مر.) خوف انگیز، ترس - آور.
(تَ) (ص.) ترسنده، کم جرأت، کم دل.
(تَ)
۱- (ص فا.) پارسا، خداترس.
۲- (اِ.) نوعی جامه ویژه که ایرانیان قدیم هنگام نیایش به تن می‌کردند.
(تَ دَ) (مص ل.) بیم داشتن، ترس داشتن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- نشان گذاشتن.
۲- رسم کردن.
(تُ) [ په. ] (ص.) یکی از مزه‌ها، هرچه که طعم سرکه لیموترش و... داشته باشد، ضد شیرین.
(تُ رْ یا رُ) (ص مر.) بدخو.
(تُ) (ص فا.) سوزشی که بر اثر ترشح اسید معده در مری و ناحیه سینه احساس می‌شود.
(تَ رَ شُّ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- تراویدن.
۲- پاشیده شدن.
(تُ شَ) (اِ.) گیاهی مانند شبدر با گل‌های زرد یا سرخ.
