روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
چه کند کز پی دوران نرود چون پرگار
هر که در دایره گردش ایام افتاد
«حافظ»
(تَ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- درجه به درجه پیش رفتن.
۲- آهسته آهسته کاری را انجام دادن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) درس دادن.
(تَ دَ فُّ) [ ع. ] (مص ل.) جهیدن آب، روان گشتن آب با سرعت و فشار.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) به خاک سپردن، دفن کردن.
(تَ) [ ع. ] (مص ل.) دقت کردن، دقیق شدن در کاری.
(تَ دَ لِّ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- بسیار نزدیک شدن.
۲- فروتنی کردن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- فریب دادن.
۲- پنهان کردن عیب کسی.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) هلاک کردن.
(تَ دَ نّ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- نزدیک آمدن.
۲- پایین آمدن، پست شدن.
(تَ) [ ع. ]
۱- (مص م.) شوخگین کردن، به چرک آلودن، ریمناک کردن.
۲- (اِمص.) شوخگینی، چرکینی ؛ ج. تدنیسات.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) چرب کردن، روغن مالی کردن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) گرد کردن، درست کردن.
(تَ) [ ع. ]
۱- (مص م.) فراهم آوردن.
۲- تألیف کردن.
۳- (اِمص.) گردآوری.
۴- تألیف.
(تَ دَ یُّ) [ ع. ] (مص ل.) دین داشتن.
(تَ ذَ ذُ) [ ع. ] (مص ل.) دو دل شدن، مردد بودن.
(تَ) (اِ.) قرقاول.
(تَ ذَ لُّ) [ ع. ] (مص ل.) خواری نمودن، فروتنی کردن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) خوار کردن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) دنباله دار کردن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) زر گرفتن، زراندود کردن.
