روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
هر آن که روی چو ماهت به چشم بد بیند
بر آتش تو بجز جان او سپند مباد
«حافظ»
(تَ) [ ع. ] (مص م.) ترسانیدن.
(تَ خَ یُّ) [ ع. ] (مص م.) برگزیدن، انتخاب کردن.
(تَ خَ یُّ) [ ع. ] (مص ل.) خیال کردن، پنداشتن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- برتری دادن.
۲- حق انتخاب دادن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) به خیال افکندن.
(تَ) [ ع. ] (مص. اِ.) جِ تدبر.
۱- اندیشه‌ها.
۲- پایان بینی‌ها.
(تَ خُ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- درهم شدن.
۲- درهم خوردن.
(تَ رُ) [ ع. ] (مص م.)
۱- فراهم کردن.
۲- تلافی کردن.
(تَ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- یکدیگر را خواندن.
۲- با هم دعوا کردن.
(~ِ مَ) [ ع. ] (مص ل.) از یک معنی پی به معنی دیگر بردن.
(تَ فُ) [ ع. ] (مص م.)
۱- دفاع کردن.
۲- یکدیگر را پس زدن.
(تَ وُ) [ ع. ] (مص ل.) دست به دست شدن، رایج شدن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) درمان کردن، معالجه کردن.
(تَ دَ بُّ) [ ع. ] (مص ل.) اندیشه کردن.
(تَ) [ ع. ]
۱- (مص م.) به پایان کاری اندیشیدن.
۲- اندیشیدن.
۳- مشورت کردن.
۴- (اِمص.) پایان بینی.
۵- شور، مشورت.
(تَ دَ ثُّ) [ ع. ] (مص م.) خود را در جامه پیچیدن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) دود کردن، کشیدن سیگار و مانند آن.
(تَ دَ رُّ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- بار آمدن، خو گرفتن.
۲- آمیختن.
(تَ دَ رُّ) [ ع. ] (مص ل.) اندک اندک و آهسته آهسته پیش رفتن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- بار آوردن، خو گرفتن.
۲- آموزانیدن، آموختن.
