روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
فکر خود و رای خود در عالم رندی نیست
کفر است در این مذهب خودبینی و خودرایی
«حافظ»
(تَ أَ لِّ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) پرستیدن.
۲- خدا شدن، الاهیت را به خود بستن.
۳- (اِمص.) خداپرستی.
۴- پارسایی.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- فراهم آوردن، گرد آوردن.
۲- نوشتن کتاب.
(~. کَ دَ) [ ع - فا. ] (مص م.) نوشتن کتاب.
(تَ أَ مُّ) [ ع. ] (مص ل.) فرمان راندن.
(تَ أَ مُّ) [ ع. ] (مص ل.) نیک نگریستن، اندیشه کردن.
(~. کَ دَ) [ ع - فا. ] (مص ل.) درنگ کردن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) به امارت گماردن، امیر کردن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) امیدوار ساختن، آرزومند کردن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- ایمن کردن، آرام دادن.
۲- حفظ کردن.
(تَ) [ ع. ] (اِ.) جِ تأمین. شعبه‌ای در اداره شهربانی در گذشته، که امروزه به نام آگاهی معروف است.
(تَ أَ نُّ) [ ع. ] (مص ل.) انس گرفتن، خوی گرفتن.
(تَ أَ نُّ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- دقت زیاد در کاری.
۲- از روی حکمت کاری را انجام دادن.
(تَ أَ نِّ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- درنگ کردن.
۲- سستی کردن، تأخیر کردن.
(تَ) [ ع. ] (مص م.)
۱- علامت مؤنث به کلمه عربی ملحق کردن.
۲- مؤنث خواندن.
۳- مادگی.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) دمساز کردن، انس دادن.
(تَ أَ هُّ) [ ع. ] (مص ل.) آماده شدن، تهیه دیدن.
(تَ أَ هُّ) [ ع. ] (مص ل.) زن گرفتن، ازدواج.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) ارزانی داشتن، سزاوار شمردن، سزاوار کردن.
(تَ) [ ع. ]
۱- (مص م.) بازگردانیدن.
۲- تفسیر کردن، بیان کردن.
۳- (اِمص.) شرح و بیان کلمه یا کلام به طوری که غیر از ظاهر آن باشد، تعبیر. ج. تأویلات.
(تَ أَ کُّ) (مص ل.) استوار شدن، محکم شدن.
