روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
هر که دولت یافت، شست از لوح خاطر نام ما
اوج دولت، طاق نسیان است در ایام ما
«صائب تبریزی»
(دَ) (مص م.) نک بیختن.
(دِ) (ص مف.) بیخته.
(بِ سْ) [ انگ. ] (اِمر.) از ورزش‌های گروهی با توپ که شبیه بازی چوگان است.
(بِ) (اِ.) نک بیستار.
[ په. ] (اِ.)
۱- برابر با دو ده، نوزده به اضافه یک.
۲- کنایه از: بسیار عالی.
(تُ چِ عَ تِ) [ فا - ع. ]
۱- در تمام مدت شبانه روز.
۲- مجازاً: همیشه، دائم.
(اِ.) واژه ایست مانند: فلان، که اشاره به یک چیز یا شخص مجهول و نامعلوم است.
(تُ) (ص.) دارای رتبه با شماره بیست.
(تُ) (ص نسب.) منسوب به بیستم، آن که یا آن چه در مرتبه بیست باشد.
(اِمر.) حقوق و مقرری به سپاهیان.
(سُ) (اِ.)
۱- شتر جوان قوی.
۲- استر، قاطر.
[ فر. ] (اِ.) نوعی شیرینی که خشک و کم وزن است.
[ په. ] (ق.) افزون، زیاد.
(تَ) (ص تف.) افزون تر، زیادتر.
(شُ) (ص مر.)
۱- بی حساب، بی اندازه.
۲- بسیار زیاد.
(ش ِ) [ په. ] (اِ.)
۱- نیزار، نیستان.
۲- جنگل کوچک.
(بِ نِ یا نَ) (ص نسب. اِمر.) بیشترین مقدار ممکن.
(بِ) [ ع. ] (اِ.) تنگی، گرفتاری.
(بَ) [ ع. ] (ص.) سفید، روشن.
(بَ یا بِ ض ِ یا ضَ) [ ع. بیضه ] (اِ.)
۱- تخم مرغ.
۲- خایه، خصیه.
۳- کلاهخود. ؛ ~در کلاه داشتن کنایه از: رسوا شدن، مفتضح شدن.
