روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
آن غالیه خط گر سوی ما نامه نوشتی
گردون ورق هستی ما درننوشتی
«حافظ»
(دِ) (اِمر.) هذیان، سخنان بی معنی.
(اِمص.) پاک کردن زنگ از روی آیینه، شمشیر و سلاح‌های دیگر به وسیله چوب بید و چوب‌های دیگر.
(مُ یا مِ) (اِمر.) درختی است از گونه بید، با شکوفه‌های معطر که عرق آن نشاط آور است.
(اِ.) حفظ، از بر کردن، حافظه.
(اِ.) جامه خواب، نهالی و توشک، بستر.
(اِ.)
۱- رعد و برق.
۲- صاعقه، طوفان.
[ ع. بئر ] (اِ.) چاه.
(نِ) (اِ.) نک ویرانه.
(ص مر.)
۱- گمراه، منحرف از راه.
۲- بی انصاف.
۳- آن که کارهای ناشایسته کند.
(هِ) (اِمر.)
۱- راه کج.
۲- بیابانی که راه به جایی نداشته باشد.
(زَ) (اِ.) = بارزد. پیرژد. بیرزه. بیرزی. بارزد: براده فلزات.
(بِ رَ) [ تر. ] (اِ.)پرچم درفش. ج. بیارق.
(بِ رَ) [ تر - فا. ] (اِفا.) علمدار، پرچمدار.
(بِ یا بَ یا رَ) (اِ.) پارچه نخی نازک.
۱ - (اِمر.) کیسه، کیسه پول.
۲- (ص مر.) بی شرم، پُررو.
[ په. ] (اِ.)
۱- خارج.
۲- ظاهر چیزی.
۳- محلی که برای وقت گذرانی به آن جا می‌روند.
(مَ دَ) (مص ل.)
۱- خارج شدن.
۲- نمایان شدن.
۳- سرکشی کردن.
(ص نسب.)
۱- خارجی.
۲- بخشی از عمارت که مخصوص پذیرایی مهمانان بوده‌است.
۳- بیگانه.
(ص مر.) بی میل، متنفر.
(زَ دِ) (ص فا.) غربال کننده.
