روز وصلِ دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران، یاد باد
کامم از تلخیِ غم چون زهر گشت
بانگِ نوشِ شادخواران یاد باد
گر چه یاران فارِغَند از یادِ من
از من ایشان را هزاران یاد باد
مبتلا گشتم در این بند و بلا
کوشش آن حق‌گزاران یاد باد
گر چه صد رود است در چشمم مُدام
زنده رودِ باغ‌ِ کاران یاد باد
رازِ حافظ بعد از این ناگفته ماند
ای دریغا رازداران یاد باد
در گوش قدردانی من حلقهٔ زرست
هر کس که گوشمال بجا می‌دهد مرا
«صائب تبریزی»
(بُ غَ) [ ع. بُلغَه ] (اِ.) غذای یک روزه.
(بَ یا بُ) (اِ.)
۱- گندم نیم کوفته.
۲- آشی که از گندم مذکور پزند.
۳- سخنان درهم برهم.
۴- هر چیز درهم شکسته.
(~. کَ دَ) (مص ل.) سخنان فرد دیگری را بدون فهمیدن مطلب بیان کردن.
(بُ نِ) (اِ.) سرخاب.
(بِ لُ. زَ دَ) [ انگ - فا. ] (مص ل.) لاف زدن، حرف تو خالی زدن، یک دستی زدن.
(بُ فَ خَ) (ص.) بد، زشت، پلید.
(بَ لَ یا لْ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) پیسه گردیدن، سپید دست و پا شدن تا ران.
۲- (اِمص.) پیسگی، سیه سپیدی، ابلقی.
(بَ لَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- تری، نم، نمناکی.
۲- چیز اندک.
۳- بلل مشتبه (فق.) رطوبت شبهه ناک که در زیر جامه نایم دیده شود.
(بَ لَ) (اِ.) قایق، کرجی.
(بُ لْ یا لَ) (اِ.) نوعی از کاچی که آش بی گوشت رقیق آبکی باشد؛ اماج.
(بَ مِ) (اِ.)
۱- ریش بلند و انبوه.
۲- مردی که ریش بلند و انبوه داشته باشد. بامه هم گفته شده.
(بَ لَ) (اِ.)
۱- اندازه، مقدار.
۲- مبلغ.
(بُ لَ) (ص.)
۱- دارای کشیدگی زیاد به سوی بالا.
۲- دارای فاصله زیاد از زمین.
۳- دراز، کشیده.
۴- دارای دامنه زیاد.
۵- دارای ارزش، یا اهمیت یا اعتبار معنوی.
(~. کَ دَ) (مص م.)
۱- برداشتن و بالا بردن.
۲- دزدیدن.
(~. زِ) (ص مر.) معروف، نامدار، مشهور.
(~.) (ص مر.) بلند قد، بلند قامت.
(~. ی ِ) (ص مر.)
۱- مرتفع، عالی.
۲- صاحب شأن.
(~. پَ) (ص مر.) آن که آرزوی ترقی بسیار دارد.
(~.) (اِ.) وسیله‌ای به شکل شیپور برای انتقال صوت به مسافت دور.
(~.)
۱- (ص نسب.) علو، بالایی. مق. پستی، کوتاهی.
۲- ارتفاع.
۳- درازی، طول.
۴- بزرگی، عظمت.
۵- (اِ.) قله (کوه).
۶- نجد. مق. غور.
۷- اوج، ذروه.
