دی پیر می‌فروش که ذکرش به خیر باد
گفتا شراب نوش و غمِ دل بِبَر ز یاد
گفتم به باد می‌دهدم باده نام و ننگ
گفتا قبول کن سخن و هر چه باد، باد
سود و زیان و مایه چو خواهد شدن ز دست
از بهر این معامله غمگین مباش و شاد
بادت به دست باشد اگر دل نهی به هیچ
در معرضی که تخت سلیمان رَوَد به باد
حافظ گرت ز پندِ حکیمان مَلالت است
کوته کنیم قصه، که عمرت دراز باد
احتراز از عشق میکردم ولی بیحاصلست
هر که از اول تصور میکند فرجام را
«خواجوی کرمانی»
(تَ) (اِ.)
۱- ماده‌ای سفید رنگ که از درون نی هندی گیرند. در گذشته در طب به کار می‌رفت.
۲- اول صبح، اول هر چیزی.
۳- خبر خوش، مژده.
(تَ عَ) [ ع. ] (مص ل.) پیروی کردن.
(تَ عُ) [ ع. ] (مص ل.) از یکدیگر دوری کردن.
(تَ) [ ع. ] (مص ل.) با یکدیگر هم دست شدن برای انجام کاری.
(تَ) [ په. ] (ص.) فاسد، ضایع.
(تَ. تَ) (مص م.) تباه کردن.
(تَ دَ) (مص م.)
۱- پوسیده کردن.
۲- ویران کردن.
۳- فاسد ساختن.
(تَ چِ) (اِ.) گوشت پخته نرم و نازک.
(~.) (ص فا.) فاسد، گناهکار.
(~.) (حامص.)
۱- فساد.
۲- نابودی.
(تَ) [ ع. ] (مص ل.) گریه دروغی.
(تَ یُ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- با هم داد و ستد کردن.
۲- بیعت کردن.
(تَ یُ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- جدا شدن از یکدیگر.
۲- اختلاف داشتن، تفاوت.
(تَ بَ تُّ) [ ع. ] (مص ل.) از دنیا بریدن و به خدا پیوستن.
(تَ) [ ع. ] (مص ل.) بریدن از دنیا.
(تَ) [ ع. ] (مص م.) بزرگ داشتن، احترام کردن.
(تَ بَ حُ ج ُ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- فخر کردن، مباهات.
۲- شادی کردن.
(تَ بَ حُّ) [ ع. ] (مص ل.) بسیار دانا بودن، در علمی مهارت بسیار داشتن.
(تَ بَ تُ) [ ع. ] (مص ل.) خرامیدن، نازیدن.
(تَ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- بخار کردن.
۲- بخور دادن.
