دی پیر میفروش که ذکرش به خیر باد
گفتا شراب نوش و غمِ دل بِبَر ز یاد
گفتم به باد میدهدم باده نام و ننگ
گفتا قبول کن سخن و هر چه باد، باد
سود و زیان و مایه چو خواهد شدن ز دست
از بهر این معامله غمگین مباش و شاد
بادت به دست باشد اگر دل نهی به هیچ
در معرضی که تخت سلیمان رَوَد به باد
حافظ گرت ز پندِ حکیمان مَلالت است
کوته کنیم قصه، که عمرت دراز باد
در پیش بیدلان جان، قدری چنان ندارد
آری کسی که دل داد پروای جان ندارد
«هاتف اصفهانی»
(~.) (اِ.) نام چاهی که افراسیاب، بیژن را در آن زندانی کرد.
(اَ) [ په. ] (اِ.) نک ارگ.
( اَ ) [ ع. ] ( اِ.) جِ رکن.
۱- پایهها.
۲- در نماز: تکبیره الاحرام، قیام، رکوع و سجود.
(اَ) [ ع. ] (مص ل.) باران نرم و ریزه باریدن.
(اُ کِ) [ فر. ] (اِ.) گروه نوازندگان مختلف که با هم یک قطعه موسیقی را اجرا کنند، سازگان (فره). ؛ ~سمفونیک ترکیبی از سازها به نحوی که قادر به اجرای آثاری با فرم سمفونی باشند. ؛ ...
(اُ دِ) [ فر. ] (اِ.) گیاهی از طایفه ثعلب که بعضی از انواع آن دارای گلهای زیبا است و به عنوان گل زینتی در باغچه یا گلدان کاشته میشود.
( اُ ) [ فر. ] (اِ.)
۱- ارغنون.
۲- نوعی ساز شبیه به پیانو اما کوچکتر از آن.
( اَ ) [ په. ] (اِ.)قلعه کوچک میان قلعه بزرگ.
(اُ) [ انگ. ] (اِ.) شور شهوانی، طغیان پیش از اوج لذت جنسی در زنها.
( اُ ) [ فر. ] (اِ.)۱ - کارمند.
۲- عضو، اندام.
۳- نشریهای که بیان کننده اندیشهها و دیدگاههای یک سازمان یا حزب خاص باشد، ترجمان. (فره).
(اُ نُ) [ لا. ] (اِ.) نک ارغنون.
(اُ) [ فر. ] (اِ.) اندام، مجموع اجزاء تشکیل دهنده موجود زنده.
(اُ) [ فر. ] (ص.)
۱- اندامی، عضوی، مربوط به اندام.
۲- آلی (شیمی).
(اَ بَ) (اِ.) رییس ارگ، دژبان (یکی از شغلها و منصبهای بزرگ در روزگار هخامنشیان و ساسانیان).
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ ریح ؛ بادها.
( اُ ) [ ع. ] (ص.)۱ - منحرف، کج.
۲- کجی.
( اَ ) [ ع. ] (ص.) خردمند، زیرک، دانا.
(اَ رِ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) بوی خوش دادن.
۲- (اِ.) بوی خوش.
(اَ یَ حِ یَّ) [ ع. ] (مص جع.)
۱- عطا.
۲- شادمانی.
۳- خوش دلی.
( اَ ) (ص.) زیرک، عاقل.
