دیر است که دلدار پیامی نفرستاد
ننوشت سلامی و کلامی نفرستاد
صد نامه فرستادم و آن شاهِ سواران
پیکی نَدوانید و سلامی نفرستاد
سویِ منِ وحشیصفتِ عقلرمیده
آهو رَوشی، کبک خرامی نفرستاد
دانست که خواهد شُدنم مرغِ دل از دست
وز آن خطِ چون سلسله دامی نفرستاد
فریاد که آن ساقیِ شِکَّر لبِ سرمست
دانست که مخمورم و جامی نفرستاد
چندان که زدم لافِ کرامات و مقامات
هیچم خبر از هیچ مقامی نفرستاد
حافظ به ادب باش که واخواست نباشد
گر شاه پیامی به غلامی نفرستاد
صبا به چشم من انداخت خاکی از کویش
که آب زندگیم در نظر نمیآید
«حافظ»
(گَ) (ص مر.) کسی که بیماری گَر دارد.
(گُ نِ) (اِمر.) پوستین.
(~.) (حامص.) بیماری جرب.
(گَ) (پس.) در ترکیب با بعضی واژهها، معنای حاصل مصدری میدهد. مانند: دادگری.
(~.) (اِ.)
۱- پیمانه، کیل.
۲- جریب.
(گِ) (ص فا.) در حال گریستن، کسی که گریه میکند.
(گِ دَ) (مص م.) وادار به گریه کردن، به گریه انداختن.
(گَ) (اِمر.) بخشی از جامه که گردن را در برمی گیرد، یقه.
(~.) (ص فا.) مبتلا سازنده، دامن - گیر.
(~. شُ دَ) (مص ل.) دچار شدن، دامن گیر شدن.
(~.) (اِ.) جامهای که دامن و آستین ندارد و بر روی قبا پوشند.
(گُ) (اِ.)
۱- بیغوله و زندان.
۲- خانه کوچک.
(گُ تَ) [ په. ] (مص ل.) در رفتن، به هزیمت شدن.
(گُ) (اِ.) گریختن، فرار کردن، رهایی.
(~. زَ دَ)(مص ل.)۱ - هنگام نوشتن یا سخن گفتن از مطلبی به مطلب دیگر پرداختن.
۲- فرار کردن.
(~.) (ق.) گریزنده، در حال فرار.
(گُ زَ یا زِ) (اِ.) قاچاق.
(~.) (ص مر.)
۱- فراری.
۲- بی دوام.
(گِ) [ انگ. ] (اِ.) روغن، چربی.
(گِ تَ) [ په. ] (مص ل.) گریه کردن.
