دیر است که دلدار پیامی نفرستاد
ننوشت سلامی و کلامی نفرستاد
صد نامه فرستادم و آن شاهِ سواران
پیکی نَدوانید و سلامی نفرستاد
سویِ منِ وحشیصفتِ عقلرمیده
آهو رَوشی، کبک خرامی نفرستاد
دانست که خواهد شُدنم مرغِ دل از دست
وز آن خطِ چون سلسله دامی نفرستاد
فریاد که آن ساقیِ شِکَّر لبِ سرمست
دانست که مخمورم و جامی نفرستاد
چندان که زدم لافِ کرامات و مقامات
هیچم خبر از هیچ مقامی نفرستاد
حافظ به ادب باش که واخواست نباشد
گر شاه پیامی به غلامی نفرستاد
سایه طوبی و دلجویی حور و لب حوض
به هوای سر کوی تو برفت از یادم
«حافظ»
(اِ فِ یا فَ) [ ع. اضافه ] (مص م.)۱ - افزودن.
۲- در دستور زبان فارسی نسبت دادن کلمهای است به کلمه دیگر برای تمام کردن معنی.
(اَ حا) [ ع. ] (اِ.) عیدقربان، دهم ذی حجه.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ ضد.۱ - چیزهای مخالف و مغایر یکدیگر.
۲- آنان که با هم ناموافقند.
( اِ ) [ ع. ] (مص ل.) روی گردانیدن، رخ تافتن.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.) ضرر رساندن، گزند رساندن.
(اَ) [ ع. ] (اِ.) جِ ضرس ؛ دندانها.
(اِ طِ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) پریشان حال شدن.
۲- لرزیدن.
۳- (اِمص.)آشفتگی، بی تابی.
(اِ طِ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) بیچاره شدن.
۲- (اِمص.)درماندگی.۳ - (مص م.) بیچاره کردن.
(~.) [ ع - فا. ] (ص نسب.)
۱- منسوب به اضطرار.
۲- ضروری، الزامی.
(اِ ط ِ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- زبانه زدن آتش.
۲- در رسیدن پیری.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.)
۱- سُست کردن، ضعیف کردن.
۲- دو برابر کردن.
(اَ عَ) (ص تف.) سست تر، ناتوان تر.
(اَ ض ِ) [ ع. ] (ص تف.) گمراه تر، به ضلالت تر.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ ضلع.
۱- پهلوها.
۲- در هندسه هر یک از خطوط جوانب یک سطح.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.) گمراه ساختن، به بیراهه افکندن.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.) نهفتن، نهان داشتن.
(اِ مِ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) نیست شدن.
۲- از هم پاشیدن.
۳- (اِمص.) نابودی.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ ضیف ؛ مهمانها.
(اَ ض ِ) [ ع. ] (ص تف.) تنگ تر، دشوارتر.
(اِ بِ یا بَ) [ ع. اطابه ] (مص م.)
۱- پاک کردن.
۲- خوشبوی کردن.
۳- حلال و پاکیزه کردن.
۴- خوشمزه کردن طعام.
