دیر است که دلدار پیامی نفرستاد
ننوشت سلامی و کلامی نفرستاد
صد نامه فرستادم و آن شاهِ سواران
پیکی نَدوانید و سلامی نفرستاد
سویِ منِ وحشیصفتِ عقلرمیده
آهو رَوشی، کبک خرامی نفرستاد
دانست که خواهد شُدنم مرغِ دل از دست
وز آن خطِ چون سلسله دامی نفرستاد
فریاد که آن ساقیِ شِکَّر لبِ سرمست
دانست که مخمورم و جامی نفرستاد
چندان که زدم لافِ کرامات و مقامات
هیچم خبر از هیچ مقامی نفرستاد
حافظ به ادب باش که واخواست نباشد
گر شاه پیامی به غلامی نفرستاد
احوال گنج قارون کایام داد بر باد
در گوش دل فروخوان تا زر نهان ندارد
«حافظ»
( اِ ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) دشوار شدن.
۲- (مص م.) دشوار یافتن.
( اِ ) [ ع. ] (مص ل.)بالا رفتن، صعود کردن.
(اَ عَ) [ ع. ] (ص تف.) دشوارتر، صعب تر.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.) گوش فرادادن.
(اَ غَ) [ ع. ] (ص تف.) خردتر، کوچکتر.
(اِ غَ) [ ع. ] دل و زبان.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.) برگزیدن کسی را، اختیار کردن.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.)۱ - بند سخت برنهادن.
۲- عطا دادن.
(اَ فَ) [ ع. ] (ص.) زرد، زردرنگ.
(اِ فِ) [ ع. ]
۱- (مص ل.) زرد شدن.
۲- (اِمص.) زردی.
(اَ فا) [ ع. ] (ص تف.) صافی تر، روشن تر، ناب تر.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ صفی ؛ پاکان، برگزیدگان.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.)۱ - ریشه، بنیاد.
۲- نژاد، گوهر.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ صلب ؛ پشتها.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.)۱ - سر و سامان دادن، تصحیح کردن.
۲- کوتاه و مرتب کردن موی سر و صورت.
(~. دَ) [ ع - فا. ] (مص م.) آشتی دادن، سازش دادن.
( اَ ) [ تر. ] (اِ.)
۱- شیر بیشه.
۲- نامی از نامهای مردان.
(اَ لَ نْ) [ ع. ] (ق.) هرگز، قطعاً، اساساً، ابداً.
(اَ لَ) [ ع. ] (ص تف.)
۱- نیکوتر، نکوکارتر.
۲- شایسته تر.
( اَ ) [ ع. ] (ص.) تاس، کسی که موهای جلو سر وی ریخته باشد.
