دوش آگهی ز یارِ سفر کرده داد باد
من نیز دل به باد دهم، هر چه باد باد
کارم بدان رسید که همرازِ خود کنم
هر شام برق لامِع و هر بامداد باد
در چینِ طرهٔ تو دل بی حِفاظِ من
هرگز نگفت مسکنِ مألوف یاد باد
امروز قدرِ پندِ عزیزان شناختم
یا رب روانِ ناصحِ ما از تو شاد باد
خون شد دلم به یادِ تو هر گَه که در چمن
بندِ قبایِ غنچهٔ گل می‌گشاد باد
از دست رفته بود وجودِ ضعیفِ من
صبحم به بویِ وصلِ تو جان باز داد، باد
حافظ نهادِ نیکِ تو کامت بر آورد
جان‌ها فدایِ مردمِ نیکو نهاد باد
شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین هایل
کجا دانند حال ما سبکباران ساحل‌ها
«حافظ»
(دَ) (مص م.)
۱- امتحان کردن، آزمایش کردن.
۲- تجربه کردن.
۳- سنجیدن.
۴- به کار بردن.
۵- ریاضت دادن.
(دِ) (ص مف.)
۱- امتحان شده.
۲- تجربه شده.
۳- سنجیده.
۴- ورزیده.
(دَ یا دِ) (حامص.) آزموده بودن، باتجربه بودن.
(اِ.)
۱- آزمایش، امتحان.
۲- تجربه.
۳- مجموعه‌ای از پرسش‌ها و مسائل یا پاسخ -های عملی برای سنجش دانش و هوش یا استعداد افراد.
(ص.) آزند، حریص.
(وَ) [ په. ] (ص مر.) حریص، طماع.
[ په. ] (اِ.) نک آزغ.
(قِ) [ تر. ] (اِ.)
۱- غذای کم، غذایی که در سفر با خود دارند؛ توشه.
۲- خواربار که در خانه نگه دارند.
(زَ یا زِ) (ق.) (عا.) کامل، تمام، دراز، طولانی.
(دَ) (مص م.) آژیدن، آجیدن.
(اِ.) آزار، رنج و آسیب.
[ فر. ] (اِ.)
۱- تک خال.
۲- یکی از ورق -های بازی که یک خال بر آن نقش شده.
(اِ.) دو سنگ گرد و مسطح بر هم نهاده که به وسیله آن غلات را آرد کنند. سنگ زیرین ساکن و سنگ بالایی متحرک می‌باشد.
(س ِ) (اِمر.) آسی که با آب گردد؛ آسیاب.
(س ِ) (اِمر.) آسی که با نیروی باد کار می‌کند. بادآس.
(شُ) (مص ل.) خرد شدن، له شدن.
(سُ) (ص.) (عا.) لات و لوت، مفلس، بینوا.
(کَ دَ) (مص م) خُرد کردن، آسیا کردن، ساییدن.
(اِ.) خمیازه، دهان دره.
(اِ.)
۱- زیب، زینت.
۲- وقار، تمکین.
۳- طرز، روش.
۴- پسوندی است که شباهت را می‌رساند مانند: رعدآسا.
