دوش آگهی ز یارِ سفر کرده داد باد
من نیز دل به باد دهم، هر چه باد باد
کارم بدان رسید که همرازِ خود کنم
هر شام برق لامِع و هر بامداد باد
در چینِ طرهٔ تو دل بی حِفاظِ من
هرگز نگفت مسکنِ مألوف یاد باد
امروز قدرِ پندِ عزیزان شناختم
یا رب روانِ ناصحِ ما از تو شاد باد
خون شد دلم به یادِ تو هر گَه که در چمن
بندِ قبایِ غنچهٔ گل می‌گشاد باد
از دست رفته بود وجودِ ضعیفِ من
صبحم به بویِ وصلِ تو جان باز داد، باد
حافظ نهادِ نیکِ تو کامت بر آورد
جان‌ها فدایِ مردمِ نیکو نهاد باد
چون صبا در زیر زلفش هر کجا کردم گذار
بک جهان دل بسته بر هر تارمویی یافتم
«رهی معیری»
(~.) [ یو. ] (اِ.) نژاده سالاری، حکومت اشراف و اعیان (در فلسفه سیاسی یونان به معنای حکومت کسانی بود که از لحاظ کمال انسانی از دیگران برترند).
(اِ.) دلسردی، نفرت، کینه.
[ په. ] (اِ.)
۱- حرص، طمع، زیاده جویی.
۲- آرزو.
[ په. ] (ص.)
۱- رها، وارسته.
۲- بی قید و بند.
۳- نوعی ماهی استخوانی که گوشت قرمز و چرب دارد و بزرگی آن تا یک متر می‌رسد.
۴- درختی است از خانواده نارونان.
۵- آن که بنده کسی نباشد. مق بنده، عبد.
۶- ...
(مَ)(ص مر.)۱ - جوانمرد.
۲- اصیل، نجیب.
۳- ایرانی.
(دِ) [ په. ] (ص.)
۱- اصیل، نجیب.
۲- ر ه ا.
۳- فروتن.
۴- فارغ.
۵- سَبُک.
۶- وارسته.
۷- ایرانی.
(ص مر.)
۱- با خوی آزادان.
۲- نوایی است در موسیقی قدیم.
(دِ) (اِ.) ایرانیان.
(دَ یا دِ) [ په. ] (حامص.)
۱- حریت، جوانمردی.
۲- نجابت، اصالت.
۳- آسایش، آسودگی.
[ په. ] (حامص.)
۱- آزادگی.
۲- آزاده بودن.
۳- رهایی، خلاص.
۴- شادی خرمی.
۵- استراحت، آرامش.
۶- جدایی، دوری.
۷- شکر، سپاس.
(بَ) (ص.) کوشنده و تلاش گر برای به دست آوردن آزادی.
(خا)(ص فا.)آزادی طلب، دوستدار آز ادی، طرفدار آزادی.
[ په. ] (اِ.)
۱- رنج، عذاب.
۲- بیماری، مرض.
(تَ خِ یا خَ) (اِمر.) یرقان، زردی.
(دَ) [ په. ] (مص م.) رنجاندن، آسیب رسانیدن.
(رَ دِ) (ص فا.) آزاردهنده، موذی.
(دَ)
۱- (مص ل.) آزرده شدن.
۲- (مص م.) آزرده کردن.
[ ع. ] (اِ.) جِ ازل.
(ص فا.) حریص، طماع.
(زَ) (اِ.) زگیل، بالو، واژو.
