دوش آگهی ز یارِ سفر کرده داد باد
من نیز دل به باد دهم، هر چه باد باد
کارم بدان رسید که همرازِ خود کنم
هر شام برق لامِع و هر بامداد باد
در چینِ طرهٔ تو دل بی حِفاظِ من
هرگز نگفت مسکنِ مألوف یاد باد
امروز قدرِ پندِ عزیزان شناختم
یا رب روانِ ناصحِ ما از تو شاد باد
خون شد دلم به یادِ تو هر گَه که در چمن
بندِ قبایِ غنچهٔ گل می‌گشاد باد
از دست رفته بود وجودِ ضعیفِ من
صبحم به بویِ وصلِ تو جان باز داد، باد
حافظ نهادِ نیکِ تو کامت بر آورد
جان‌ها فدایِ مردمِ نیکو نهاد باد
چو مستم کرده‌ای مستور منشین
چو نوشم داده‌ای زهرم منوشان
«حافظ»
( اَ )
۱- (اِ.) آن چه که باعث انگیزش و تحریک باشد، محرک، انگیزه.
۲- (اِفا.) در ترکیب به جای اسم فاعل نشیند: اسف انگیز، غم انگیز، شورانگیز.
(اَ زِ) (اِمص.) تحریک، ترغیب، تحریض.
(اَ زِ) (اِمر.) باعث، سبب.
(اَ یُ) [ فر. ] (اِ.) تفتیش عقاید.
( اَ ) (اِ.) نک اِنگُل.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ ناب ؛ چهار دندان نیش.
(اَ نِّ یَُ) [ ع. انیه ] (مص جع.) هستی، وجود؛ ج. انیات.
(~.) (اِمر.)
۱- (اِ.) نام فرشته‌ای در دین زردشتی.
۲- نام روز سی ام از هر ماه خورشیدی.
( اَ ) (اِمر.) غیر ایرانی.
( اَ ) [ ع. ] (ص.) همدم، همنشین.
(اَ نِ) (اِ.)
۱- افسانه.
۲- گفتار و سخن بیهوده.
(اَ) [ ع. ] (ص.)
۱- خوش آیند.۲ - شگفت - آور.
(اَ مِ ش ِ) [ انگ. ] (اِ.) شیوه‌ای در فیلمسازی که در آن با گرفتن عکس‌های پی در پی از عروسک، نقاشی، نوشته و مانند آن تصویر متحرک تهیه شده و فیلم ساخته می‌شود، تصاویر متحرک، پویانمایی.
(اَ نِ) [ ع. ] (اِ.) ناله، آواز سوزناک، آنین هم گویند.
( اَ ) (صت.) برای اظهار نفرت و کراهت به کار آرند.
(اِ) [ ع. ] (اِ.) پوست، پوست دباغی نشده.
(اِ بَ) [ ع. اهابه ] (مص ل.) بانگ زدن، ترساندن.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ اهل ؛ ساکنان، مردمان، کسان.
(اِ نَ) [ ع. اهانه ] (مص م.) توهین کردن، تحقیر کردن.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.) فرود آوردن، هبوط دادن.
