دوش آگهی ز یارِ سفر کرده داد باد
من نیز دل به باد دهم، هر چه باد باد
کارم بدان رسید که همرازِ خود کنم
هر شام برق لامِع و هر بامداد باد
در چینِ طرهٔ تو دل بی حِفاظِ من
هرگز نگفت مسکنِ مألوف یاد باد
امروز قدرِ پندِ عزیزان شناختم
یا رب روانِ ناصحِ ما از تو شاد باد
خون شد دلم به یادِ تو هر گَه که در چمن
بندِ قبایِ غنچهٔ گل می‌گشاد باد
از دست رفته بود وجودِ ضعیفِ من
صبحم به بویِ وصلِ تو جان باز داد، باد
حافظ نهادِ نیکِ تو کامت بر آورد
جان‌ها فدایِ مردمِ نیکو نهاد باد
چو نی نالدم استخوان از جدایی
فغان از جدایی فغان از جدایی
«هاتف اصفهانی»
(اِ قِ) [ ع. ] (مص ل.) برکنده شدن، از بیخ برکنده شدن.
( اِ ) [ ع. ]
۱- (مص م.) رام شدن، مطیع شدن.
۲- (اِمص.) فرمانبرداری.
۳- فروتنی. ج. انقیادات.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.)
۱- فاش کردن سخن به طرز سخن چینی.
۲- نمو دادن.
(اُ ذَ) [ ع. ] (اِ.) نمونه، نمودار.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.)
۱- آگاه کردن.
۲- رسانیدن خبر.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.) به غارت دادن، به تاراج دادن.
( اِ ) [ ع. ] (مص ل.) راه پیدا کردن، پیدا و گشاده شدن راه.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ نهر؛ جوی‌ها.
(اِ) [ ع. ] (مص م.) تحریک کردن، برانگیختن.
(اِ هِ) [ ع. ] (مص ل.) فرود آمدن، هبوط کردن.
(اِ هِ) [ ع. ] (مص ل.) دریده شدن.
(اِ هِ) [ ع. ] (مص ل.) ویران شدن، فرو ریختن.
(اِ هِ) [ ع. ] (مص ل.) شکست یافتن، هزیمت یافتن.
(اِ هِ) [ ع. ] (مص ل.) هضم شدن.
(اِ هِ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- ریخته شدن آب یا باران.
۲- ویران شدن، فرو ریختن.
(اِ هِ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- کوشیدن در کاری.
۲- ستیزه کردن.
۳- سرگرم بودن به کاری.
(اَ) [ ع. ] (اِ.) جِ. نوء، سقوط ستاره یکی از منازل بیست و هشت گانه و طلوع رقیب آن از مشرق. تازیان می‌پنداشتند که هرگاه ستاره‌ای از منزلی ساقط شود و ستاره دیگر در مقابل آن طلوع کند، ناچار ...
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ نور؛ روشنایی‌ها.
(~.) [ ع. ] (اِ.) جِ نَور؛ شکوفه‌ها.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ نوع ؛ جنس‌ها، اقسام.
