دوش آگهی ز یارِ سفر کرده داد باد
من نیز دل به باد دهم، هر چه باد باد
کارم بدان رسید که همرازِ خود کنم
هر شام برق لامِع و هر بامداد باد
در چینِ طرهٔ تو دل بی حِفاظِ من
هرگز نگفت مسکنِ مألوف یاد باد
امروز قدرِ پندِ عزیزان شناختم
یا رب روانِ ناصحِ ما از تو شاد باد
خون شد دلم به یادِ تو هر گَه که در چمن
بندِ قبایِ غنچهٔ گل می‌گشاد باد
از دست رفته بود وجودِ ضعیفِ من
صبحم به بویِ وصلِ تو جان باز داد، باد
حافظ نهادِ نیکِ تو کامت بر آورد
جان‌ها فدایِ مردمِ نیکو نهاد باد
حافظ خام طمع شرمی از این قصه بدار
عملت چیست که فردوس برین می‌خواهی
«حافظ»
(اَ فَ دَ) (مص م.) نک اندوختن.
(اَ فَ دَ) (مص م.) اندوختن، جمع کردن.
(~.) (ص.) چسبیده، چسبناک.
(اَ فَ) (اِمص.) گردآوری، اندوختگی.
(اَ فَ دَ) (مص م.)
۱- گرد آوردن، جمع کردن.
۲- کسب کردن.
(اَ نِ یا نَ) (اِ.) آلت مردی، نره، احلیل.
(~.) (اِ.) آلت مردی.
(اَ یَّ) [ ع. ] (ص نسب. اِ.) منسوب به الف، دارای هزار.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.)
۱- یاد دادن.
۲- افکندن، انداختن.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ لقب.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.)آبستن کردن، جفت - گیری.
(اَ قِ صِّ) [ ع. القصه ] (ق.) خلاصه.
(اَ لْ لا) [ ع. ] (اِ.)ایزد، خدا، معبود یگانه. ؛~ُ اعلم خدا داناتر است. (هنگامی که نسبت به موضوعی شک و تردید است). ؛~ اکبر الف - خدا بزرگ تر است. (هنگام تعجب، عصبانیت و تأیید ...
(اَلú لا بَ) (ص نسب.) (عا.) تصادفی، اتفاقی.
(اَ لْ لا هُ) [ ع. ] (شب جم.) بار خدایا. ؛~صل علی محمد و آل محمد بار خدایا درود بفرست بر محمد و خاندان او.
(اَ لْ لا) [ ع - فا. ] (ص نسب.)
۱- منسوب به الله، خدایی.
۲- مرد کامل، از نقص رسته.
(اَ لَ) [ ع. ] (اِ.)
۱- (مص ل.) دردمند شدن.
۲- (اِمص.) رنجیدگی.
۳- (اِ.) درد، ج. آلام.
(اَ لَ شَ گِ) (اِ.) (عا.) جنجال، سر و صدا، هیاهو.
( اَ ) [ په. ] (اِ.) گرفته شده از یونانی ؛ از سنگ‌های گرانبها و کمیاب که دارای سختی و درخشندگی خاصی می‌باشد.
( اِ ) [ ع. ] (مص ل.)
۱- به حد بلوغ رسیدن.
۲- گناه صغیره کردن.
۳- فرود آمدن امر بر کسی.
