دوش آگهی ز یارِ سفر کرده داد باد
من نیز دل به باد دهم، هر چه باد باد
کارم بدان رسید که همرازِ خود کنم
هر شام برق لامِع و هر بامداد باد
در چینِ طرهٔ تو دل بی حِفاظِ من
هرگز نگفت مسکنِ مألوف یاد باد
امروز قدرِ پندِ عزیزان شناختم
یا رب روانِ ناصحِ ما از تو شاد باد
خون شد دلم به یادِ تو هر گَه که در چمن
بندِ قبایِ غنچهٔ گل می‌گشاد باد
از دست رفته بود وجودِ ضعیفِ من
صبحم به بویِ وصلِ تو جان باز داد، باد
حافظ نهادِ نیکِ تو کامت بر آورد
جان‌ها فدایِ مردمِ نیکو نهاد باد
در خرقه زن آتش که خم ابروی ساقی
بر می‌شکند گوشه محراب امامت
«حافظ»
( اِ ) [ ع. ] (مص م.)۱ - وادار کردن، به عهده کسی قرار دادن.۲ - لازم گردانیدن، واجب کردن.
(~.) [ ع - فا. ] (ص نسب.) اجباری.
(اَ سّ عِ) [ ع. الساعه ] (ق.) در ساعت، این ساعت.
(اَ س ِ نِ) [ ع. السنه ] (اِ.) جِ لسان ؛ زبان.
(اَ لِ دَ گِ) (اِ.) (عا.)
۱- مبادله.
۲- عمل دو کس که با یکدیگر آمیزش و مباشرت کنند.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.) چسبانیدن.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ لطف ؛ مهربانی‌ها.
(اِ) [ ع. ] (مص م.) به بازی انگیختن.
(اُ لُ) [ تر - مغ. ] (ص.) بزرگ، مهتر.
( اِ ) [ ع. ] (مص م.) لغو کردن، بیهوده شمردن.
(اَ غَ رَ) [ ع. ] (ق.) باری، خلاصه.
( اَ ) [ ع. ] (صت.) فریاد! وای!
(اِ یا اَ) [ ع. ] (مص ل.) خو گرفتن، انس گرفتن.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.)
۱- هِزار. ج. آلاف، الوف.
۲- هزاره.
(اَ تَ) (مص م.) نک الفختن.
( اَ ) [ ع. ] (اِ.) جِ لفظ.
۱- واژه‌ها، کلمه‌ها.
۲- سخن‌ها، کلام.
(اَ لِ) [ ازع. ] (اِمر.)
۱- حروف تهجی. ضح - الفبا یا حروف هجای فارسی سی سه حرف است: ا، ء، ب، پ، ت، ث، ج، چ، ح، خ، د، ذ، ر، ز، ژ، س، ش، ص، ض، ط، ...
(اُ فَ) [ ع. الفه ]
۱- (مص ل.) معتاد شدن، انس گرفتن.
۲- (اِمص.) عادت، انس.
۳- دوستی، همدمی.
(اَ فَ تَ) (مص م.) اندوختن.
(اَ فَ تَ) (ص مف.) اندوخته، جمع کرده.
